Χρήσιμες πληροφορίες για τον Νοσηλευόμενο στην Ωτορινολαρυγγολογική Χειρουργική Κλινική Κεφαλής και Τραχήλου

Χρήσιμες πληροφορίες

για τον Νοσηλευόμενο

στην Ωτορινολαρυγγολογική Χειρουργική Κλινική Κεφαλής και Τραχήλου

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2009

Χρήσιμες πληροφορίες

για τον Νοσηλευόμενο

στην Ωτορινολαρυγγολογική Χειρουργική

Κλινική Κεφαλής και Τραχήλου

Φάκελος Οδηγιών

για τον Ειδικευόμενο,

τον Γενικό γιατρό και τον Νοσηλευτή

Επιμέλεια: Θ. ΣΙΔΗΡΑΣ-Α. ΤΡΙΑΡΙΔΗΣ

ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗ Α.Ν.Θ. ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2009

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Θ. ΣΙΔΗΡΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗΣ,

Α.Ν.Θ. «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ»

Σχετικά με το φυλλάδιο αυτό.

Πριν 30 χρόνια (1979) καταγράψαμε σε πολυγραφημένα έντυπα, Oδηγίες για τους αρρώστους της Ωτορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου AXEΠA. Ο στόχος ήταν να ενημερωθούν οι άρρωστοι περισσότερο για την πάθησή τους, τη θεραπευτική αντιμετώπισή της και τον τρόπο που θα ανταποκριθούν καλύτερα και θα βοηθήσουν στην αποκατάστασή τους.

Μια συλλογή των Οδηγιών αυτών με τίτλο «Σχετικά με την εγχείρησή σας» συντέθηκε σε φυλλάδιο για τους Ειδικευόμενους γιατρούς της Κλινικής μας.

Για την καταγραφή των οδηγιών χρησιμοποιήθηκαν η καθημερινή πρακτική οδηγιών της Ωτορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Α.Π.Θ. και τα αντίστοιχα πρότυπα της Κλινικής Κεφαλής και Τραχήλου του Πανεπιστημίου του Würzburg και του Ινστιτούτου Ωτορινολαρυγγολογίας του Λονδίνου. Η πρώτη έκδοση έγινε με φροντίδα των Κ. Τριαρίδη και Θ. Σιδηρά.

Τα κείμενα αυτά διορθώθηκαν και σχολιάσθηκαν κατά καιρούς από Ειδικούς (Β. Συμεωνίδης, Β. Βιτάλ, Χ. Δημητρίου, Κ. Αντωνιάδης, κ.ά.) και Ειδικευόμενους και προστέθηκαν στοιχεία από αντίστοιχα φυλλάδια άλλων χωρών.

Τα έντυπα-οδηγίες για τους αρρώστους, σταμάτησαν κάποια ώρα να διανέμονται, ίσως ήταν έξω από τις τρέχουσες διαδικασίες, τη φιλοσοφία των Νοσοκομείων μας, κ.ά. Το φυλλάδιο είχε καλύτερη τύχη και θεωρήθηκε χρήσιμο στους Ειδικευόμενους και τους Νοσηλευτές. Γι’ αυτό και αναπαράγεται με όλες τις διορθώσεις και βελτιώσεις.

Υποδείξεις και διορθώσεις είναι ευπρόσδεκτες από κάθε συνάδελφο για τη βελτίωση και οριστικοποίηση των Οδηγιών. Αναπαραγωγή, για χρησιμοποίηση σε άλλες Κλινικές, είναι ελεύθερη, με μόνη δέσμευση την ενημέρωση του ΩΡΛ Τμήματος του ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ.

Αυτή ήταν η πρώτη γραφή του 1988. Με χαρά εκδίδουμε μια ανανεωμένη έκδοση του εντύπου, ενημερωμένη με όλες τις σύγχρονες εξελίξεις, ώστε να φανεί χρήσιμο και στον νοσηλευτή και στον ειδικευόμενο.

Συνεργάτες συγγραφείς σ΄αυτό το έργο ήταν:

Θωμαΐδης Ιωάννης, Επιμελητής Α΄ Ε.Σ.Υ.

Κυνηγού Μαρία, Επιμελήτρια Α΄ Ε.Σ.Υ.

Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Επιμελητής Α΄ Ε.Σ.Υ.

Κονδυλίδου-Σιδηρά Αθηνά, Λέκτορας Οδοντιατρικής

Τανασίδης Μωυσής, Επιμελητής Β΄ Ε.Σ.Υ.

Στεφανίδης Ανέστης,  Ειδικευόμενος ΩΡΛ

Αγγελή Δήμητρα, Εειδικευόμενη ΩΡΛ

Ελευθεράκης Αθανάσιος, Εειδικευόμενος ΩΡΛ

Σολδάτου Σταυρούλα,  Ειδικευόμενη ΩΡΛ.

Μπανιά Ναταλία, Ειδικευόμενη Παθολογίας.

Υποδείξεις και διορθώσεις είναι ευπρόσδεκτες από κάθε συνάδελφο για τη βελτίωση και οριστικοποίηση των Οδηγιών. Αναπαραγωγή, για χρησιμοποίηση σε άλλες Κλινικές, είναι ελεύθερη, με μόνη δέσμευση την ενημέρωση του ΩΡΛ Τμήματος του ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ.

Θ. Σιδηράς

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2009

Περιεχόμενα του Φυλλαδίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Θ. ΣΙΔΗΡΑ

Σχετικά με το φυλλάδιο αυτό

Προλεγόμενα

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟ ΓΙΑΤΡΟ

-   Ο άρρωστος στο Νοσοκομείο.

-   Ο άρρωστος στο σπίτι του, μετά την εγχείρηση.

Γενικές πληροφορίες για τον άρρωστο που νοσηλεύεται στην Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική.

Πληροφορίες για την παραμονή του αρρώ στου στο Νοσοκομείο

1.      Η ζωή στο θάλαμο

2.     Αυτοί που θα χειρουργηθούν

3.     Κατά την έξοδο από την Κλινική

Β. ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

-         Αφαίρεση των παρίσθμιων αμυγδαλών (Αμυγδαλεκτομή-ΑΕ)

-         Αφαίρεση αδενοειδών εκβλαστήσεων-Αδενοειδεκτομή («κρεατάκια» της παιδικής ηλικίας)

Εγχειρήσεις στους παραρρίνιους κόλπους (ιγμόρεια, μετωπιαίοι κόλποι, ηθμοειδείς κυψέλες, σφηνοειδείς κόλπος)

-         Εγχείρηση ιγμορείων

-         Εγχείρησση στη μετωπιαία κοιλότητα

-         Εγχείρηση ηθμοειδών, σφηνοειδούς

Ενδορρινικές επεμβάσεις στα παραρρίνια

-         Εγχείρηση ρινικού διαφράγματος

-         Διάφραγμα και ρινικές κόγχες

-         Η ρινοπλαστική για λειτουργικούς-αισθητικούς λόγους

-         Εγχείρηση στον υπογνάθιο σιαλογόνο αδένα

Οι παθήσεις της παρωτίδας

-         Εγχείρηση στην παρωτίδα

-         Καθαρισμός της μαστοειδούς απόφυσης (μαστοειδεκτομή)

(μήπως θέλει κάποιο γενικό τίτλο το κεφάλαιο αυτό; όπως π.χ. Αυτί ?)

-         Εγχείρηση στο αυτί, σε μια χρόνια διαπύηση των οστών ή και σε σχηματισμό χολοστεατόματος

-         Τυμπανοπλαστική

-         Εγχείρηση ωτοσκλήρυνσης (αναβολεκτομή)

-         Ριζική εκτομή για όγκο στο αυτί

-         Δυσφαγία σε ασθιενή με ΓΟΠ ή υπό ακτινοθεραπεία

-         Ριζική εγχείρηση στο μέσο τριτημόριο του προσώπου

-         Ριζική εγχείρηση σε προσβολή του κόγχου

Κακώσεις δοντιών

-         Κακώσεις δοντιών σε ενήλικες-παιδιά-διαφορές-νεογιλά, μόνιμα. Πότε χρειάζεται αντιμετώπιση.

-         Αφαίρεση πολύποδα των φωνητικών χορδών-χορδεκτομή

-         Τμηματική αφαίρεση του λάρυγγα

-         Ριζική εγχείρηση του λάρυγγα-λαρυγγεκτομή

-         Αποκατάσταση ομιλίας μετά τη Λαρυγγεκτομή (φωνητικές προθέσεις-βαλβίδες PROVOX)

-         Ακτινοθεραπεία

-         Θυρεοειδεκτομή

-         Ξένο σώμα στους βρόγχους, τραχειοβρογχοσκόπηση

Νεοπλάσματα του στόματος

-         Εγχειρήσεις στην περιοχή του στόματος

-         Ανάταξη καταγμάτων της κάτω γνάθου

-         Αντιμετώπιση τραυματισμών του προσώπου

Καρκίνος δέρματος κεφαλής και τραχήλου

Διατροφή χειρουργικού ασθενούς

-         Σίτιση από τον πεπτικό σωλήνα

-         Παρεντερική σίτιση

Διαταραχές ύδατος και ηλεκτρολυτών στους χειρουργικούς αρρώστους

-         Διαταραχές ύδατος

-         Διαταραχές ηλεκτρολυτών

Αντιβιοτικά

-         Αντιβιοτική θεραπεία

Αντιμικροβιακά

Δυσφαγία-παλλινδρόμηση

Τραχειoστομία

Προλεγόμενα

Ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο υπάρχει για να περιθάλπει, να εκπαιδεύει, να ερευνά, να έχει λόγο και θέση στα κοινωνικά προβλήματα, που αφορούν την Υγεία. Αντίστοιχος είναι ο ρόλος των Μονάδων-Κλινικών και Εργαστηρίων, που το απαρτίζουν.

Σ’ όλες τις περιπτώσεις, στόχος είναι η Δημόσια και η Ατομική Υγεία και επίκεντρο ο συγκεκριμένος και ταυτόχρονα απρόσωπος άρρωστος.

Εννοούμε μ’ αυτό, ότι ο άρρωστος που νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο πρέπει να αντιμετωπίζεται όσο γίνεται καλύτερα για την αποκατάσταση της υγείας του, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να αισθάνεται, ότι απολαμβάνει τη φροντίδα και τη ζεστασιά ενός ανθρώπινου περιβάλλοντος.

Παράλληλα ο άρρωστος συνειδητοποιεί ότι βοηθάει άμεσα και έμμεσα στην εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και έρευνα, απρόσωπα, ανεξάρτητα από την κοινωνική και οικονομική του θέση και ταυτόχρονα συγκεκριμένα, ανάλογα με την πάθησή του και την ψυχοσύνθεσή του.

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα (1989) οι συνθήκες των Νοσοκομείων μας, οι αντιφάσεις του συστήματος της περίθαλψης στη χώρα μας και –γιατί όχι- η νοοτροπία γιατρών και αρρώστων, δεν επιτρέπει συχνά αυτή τη συνειδητή και ανθρώπινη μεταχείριση του αρρώστου, που άλλοτε αντιμετωπίζεται σαν απρόσωπος, σαν περίπτωση, ή σαν περιστατικό και άλλοτε σαν συγκεκριμένος, επώνυμος, με όλα τα παρεπόμενα και τους κινδύνους και στις δύο περιπτώσεις.

Γράψαμε το 1979 ότι, «η αλλαγή προς το καλύτερο δεν θα έρθει αμέσως, ούτε μόνη της• θα χρειαστεί χρόνος, μέσα, χώρος, αλλαγή συστημάτων και γενικότερη αλλαγή νοοτροπίας• στο μεσοδιάστημα αυτό κάθε προσπάθεια είναι πολύτιμη, τουλάχιστον για να τονίσουμε ότι δεν συνηθίσαμε στο στραβό». Φοβάμαι ότι δέκα χρόνια αργότερα, είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε την ίδια διαπίστωση, έστω κι αν σε τρία χρόνια (1992) θα συγκριθούμε άμεσα, ανοιχτά και σκληρά με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Στο πνεύμα αυτό πρακτικής βοήθειας αλλά και προετοιμασίας για το αύριο, συγκεντρώσαμε μερικές πληροφορίες για τον συγκεκριμένο και ταυτόχρονα απρόσωπο άρρωστο, που νοσηλεύεται στην Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική-Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου, του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και στο ΩΡΛ/Ογκολογικό Τμήμα του Α.Ν.Θ. «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ».

Οι πληροφορίες αυτές απευθύνονται κατά περίπτωση στον άρρωστο και τους δικούς του• άλλες γενικές πληροφορίες βρίσκονται αναρτημένες στο θάλαμο ή δίνονται με τα φυλλάδια του Νοσοκομείου και άλλες ατομικές, ανάλογα με την πάθηση και την επέμβαση δίνονται (ή πρέπει να δίνονται) στους ίδιους ή στους δικούς τους.

Όπως και πριν 10 χρόνια θεωρήσαμε σκόπιμο να συρράψουμε τις πληροφορίες αυτές, προσθέτοντας μερικά εισαγωγικά για τους Ειδικευόμενους και τους νοσηλευτές μας, στοχεύοντας στο άλλο σκέλος της σχέσης αρρώστου-γιατρού: στο γιατρό του θαλάμου.

Μέσα από το ψυχρό, εκλαϊκευμένο ιατρικό, και κάποτε τραγικά ωμό ιατρικό-νοσηλευτικό μήνυμα προς τον κάθε άρρωστο, προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε σ’ όλους ότι ο άρρωστος αυτός είναι το επίκεντρο της προσοχής και της δουλειάς μας.

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2009

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟ ΓΙΑΤΡΟ

Ο άρρωστος στο Νοσοκομείο.

1.     Ο άρρωστος στο Νοσοκομείο είναι ένας άνθρωπος που πάσχει, που πιστεύει ότι θα αποκατασταθεί η υγεία του και που με την ίδια την είσοδό του στην Κλινική παραχωρεί την πρωτοβουλία για την αποκατάσταση της υγείας του στους γιατρούς της Κλινικής.

Αυτή η στάση του, δημιουργεί μια τεράστια υποχρέωση για το γιατρό και το νοσηλευτή, όπου η κάθε απόφαση, πρωτοβουλία και ενέργεια πρέπει να είναι αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης και έρευνας, τεκμηριωμένων συμπερασμάτων και υπεύθυνης αντιμετώπισης.

Για να ανταποκριθεί ο γιατρός στη μεγάλη αυτή τιμή και ευθύνη, τα πλαίσια του Νοσοκομείου, του προσφέρουν τρία βασικά πλεονεκτήματα:

α. Υψηλή εξειδίκευση της Κλινικής και μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση παθήσεων της ειδικότητας, οπότε σπάνια εμφανίζεται περίπτωση χωρίς προηγούμενό της.

β. Δυνατότητα πλήρους κλινικού και εργαστηριακού ελέγχου, χάρη στην ύπαρξη στο ίδιο Νοσοκομείο οργανωμένων και υψηλού επιπέδου Εργαστηρίων και Κλινικών.

γ. Συλλογική αντιμετώπιση του αρρώστου από ομάδα ειδικών, όπου συμμετέχει όλη τη επιστημονική ιεραρχία.

Βασική ιατρική ομάδα για τον άρρωστο του Νοσοκομείου είναι οι γιατροί του θαλάμου που πρέπει να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες που αναφέρθηκαν για την περίθαλψη του αρρώστου.

2.     Ο άρρωστος στο Νοσοκομείο έχει αυξημένη ευαισθησία σε κάθε τι που τον αφορά ή γίνεται γύρω του, κι αυτό απαιτεί αντίστοιχη συμπεριφορά από όλο το προσωπικό της Κλινικής.

Η ίδια η αρρώστια του, ή πιθανότητα να υποστεί κάποια χειρουργική επέμβαση, τα προβλήματα των συναρρώστων του στο θάλαμο του δημιουργούν μια έντονη ψυχική πίεση. Επιπλέον, οι συνθήκες ζωής και λειτουργίας στο Νοσοκομείο μας, με την έλλειψη χώρων, νοσηλευτικού προσωπικού και καθυστερήσεις από αντικειμενικούς λόγους εξετάσεων ή επεμβάσεων, επιτείνει το πρόβλημα.

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές οφείλουν να προσπαθούν να επιλύσουν ή να απαλύνουν κάθε πρόβλημα που επιβαρύνει τον άρρωστο και ακόμα περισσότερο, να μην προσθέτουν καινούργια με τυχόν άστοχες ενέργειές τους. Ο κάθε άρρωστος, που βρίσκεται στην Κλινική, έχει ανάγκη από τη σωστή, δίκαια, και ισότιμη συμπεριφορά μας• η αγωνία του για την πάθησή του και η ιδιαίτερη ευαισθησία του, καταγράφουν κάθε λόγο, κίνηση και ενέργειά μας.

3.     Ο άρρωστος στο Νοσοκομείο είναι ένας υπεύθυνος Πολίτης, που απολαμβάνει χωρίς ιδιαίτερη επιβάρυνση, ό,τι η κοινωνία μας του παρέχει σαν περίθαλψη• παράλληλα σαν υπεύθυνος πολίτης απαιτεί να έχει συνεχή και σωστή πληροφόρηση, αυτός και οι δικοί του, για τα συμπεράσματά μας και την αντιμετώπιση που προγραμματίζουμε για την πάθησή του.

Η σωστή ενημέρωσή του, διευκολύνει τις ενέργειές μας, με το να μεγιστοποιεί τη συνεργασία του, σέβεται την προσωπικότητά του, και ακόμη αποτρέπει από δυσάρεστες συνέπειες.

4.     Ιδιαίτερα ο ωτορινολαρυγγολογικός άρρωστος –αλλά και οι δικοί του συχνά- προσέρχονται στην Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική με το αίσθημα ότι πάσχουν από κάτι απλό, που απαιτεί έναν έλεγχο, μια μικροεπέμβαση, ή αγωγή. Αυτό οφείλεται στην ίδια την επιθυμία του αρρώστου «να μην έχει τίποτα σοβαρό», στο γεγονός ότι έρχεται «περπατώντας» και στην αντίληψη που για πολλά χρόνια καλλιεργήθηκε, για το ρόλο και τις δυνατότητες της ειδικότητας της Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου. Άλλοτε πάλι υπάρχει μια μεγέθυνση ενός πραγματικά απλού προβλήματος.

Η κατάσταση αυτή και η αντιμετώπισή της από την πλευρά του αρρώστου και των δικών του, απαιτεί, προσαρμοσμένη κι ανάλογη στάση και αντιμετώπιση από το προσωπικό της Κλινικής. Αυξημένη προσοχή, εξονυχιστικός έλεγχος, έγκαιρη και προσεγμένη ενημέρωση και συλλογική εργασία, αποτρέπει, ώστε «να πέφτουν κάποτε από τα σύννεφα» ο άρρωστος, οι δικοί του ή ο γιατρός.

Ο άρρωστος και οι δικοί του πρέπει να ενημερώνονται ότι δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις για την ίδια αρρώστια και ότι η αντιμετώπισή της συχνά απαιτεί εξατομικευμένη στρατηγική και τακτική.

Η ενημέρωση των αρρώστων και των συνοδών τους καλό είναι να γίνεται από κοινού από τους γιατρούς του θαλάμου (βοηθό, ειδικευόμενο, επιμελητή και Επίκουρο Καθηγητή) σε ειδικό χώρο της Κλινικής, όπου θα εξηγούνται αναλυτικά η θεραπεία και τα ενδεχόμενα προβλήματά της, καθώς και η πρόγνωσή της.

5.     Ο άρρωστος δεν παύει να έχει ανθρώπινες αδυναμίες, που επιτείνονται μάλιστα με την παραμονή του στο Νοσοκομείο.

Η ανάγκη του για περισσότερη πληροφόρηση, ή για αναζήτηση λογικών λύσεων για την πάθησή του, τέτοιων όπως ο ίδιος θα ήθελε τον οδηγεί στο να συζητά για την περίπτωσή του με κάθε γιατρό ή νοσηλευτή όταν του δίνεται η ευκαιρία, να μπλέκει πράγματα, να δημιουργεί προβλήματα. Υπεύθυνος όμως για την παρακολούθηση και την πορεία των αρρώστων, είναι –τόσο για τον άρρωστο, όσο και για τους άλλους γιατρούς της Κλινικής ή του Νοσοκομείου-, οι γιατροί του θαλάμου, και μετά από αυτούς ιεραρχικά η Διεύθυνση της Κλινικής.

Όχι σπάνια, ο άρρωστος τείνει να αναζητήσει πλάγιους τρόπους, για να επισπεύσει μια εγχείρηση, να πληροφορηθεί «καλύτερα», ή μόνο και μόνο για να έχει το αίσθημα ότι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν περισσότερο. Όσο λιγότερο τηρούνται οι προδιαγραφές των προτεραιοτήτων, τόσο περισσότερο ο άρρωστος θα ψάχνει για άλλη διέξοδο.

Και οπωσδήποτε είναι θεμιτό, ανθρώπινο και χρήσιμο να ενημερωθούν σωστά οι δικοί του, ή ο οικογενειακός γιατρός του, αλλά είναι απαράδεκτο να επιδιώκει ή να οδηγήσει σε πελατειακή σχέση με κάποιο γιατρό.

Αυτό αποτρέπεται με τη σταθερή και αυστηρή στάση όλου του προσωπικού της Κλινικής, αλλά ακόμη με την ισότιμη μεταχείριση των αρρώστων και τη σωστή ενημέρωση του αρρώστου από τους γιατρούς του θαλάμου. Αυτό τουλάχιστον μπορούμε να κάνουμε στα πλαίσια της εσωτερικής ζωής της Κλινικής.

Ο άρρωστος στο σπίτι του, μετά την εγχείρηση.

Συνήθως οι άρρωστοι χρειάζονται οδηγίες ή φαρμακευτική αγωγή στο σπίτι τους, μετά την έξοδό τους από το Νοσοκομείο ή και επανέλεγχο μετά από εντοπισμένο χρονικό διάστημα.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους αρρώστους με διαταραχές στην περιοχή Κεφαλής και Τραχήλου και για τους εξής λόγους:

-         Ο επηρεασμός των λειτουργιών της περιοχής (αισθήσεις, κατάποση, αναπνοή), συνεχίζεται αρκετές φορές, για αρκετό διάστημα μετά τη Νοσοκομειακή αγωγή ή επέμβαση.

-         Η μεγάλη σχετικά αναλογία αρρώστων παιδικής ηλικίας που απαιτούν μετά την έξοδό τους συνέχιση της φροντίδας επανέλεγχο.

-         Ο μεγάλος αριθμός ογκολογικών αρρώστων που έχουν ανάγκη από συνεχή έλεγχο, αλλά και ειδική προσαρμογή, μετά από ακρωτηριαστικές επεμβάσεις.

-         Η στενότητα χώρου -γενικότερα στα Νοσοκομεία- για τη μεγάλη αυτή ομάδα των αρρώστων Κεφαλής και Τραχήλου.

Έτσι, συχνά ο άρρωστος, βγαίνει από το Νοσοκομείο για να συνεχίσει την αγωγή στο σπίτι του, για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα.

-         Ο άρρωστος αυτός κι οι δικοί του πρέπει να έχουν πλήρη γνώση της διάγνωσης και της αγωγής που εφαρμόζεται και οδηγίες για την συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής, διατροφή, ομιλία, κτλ.

-         ενημέρωση για τυχόν επιπλοκές όπως μετεγχειρητικές αιμορραγίες, αποφράξεις αεροφόρων οδών, κ.ά.

Η σύνδεση του αρρώστου μετά την έξοδό του από το Νοσοκομείο μας, με τον γιατρό του, το Κέντρο Υγείας ή το Νοσοκομείο της περιοχής του, είναι ότι πιο χρήσιμο γι’ αυτόν στη μετέπειτα πορεία του• αυτό απαιτεί να προβλέψουμε τη σταθερή ενημέρωση του γιατρού με κάθε χρήσιμη πληροφορία για τον άρρωστο.

Σε κάθε περίπτωση, ο άρρωστος ή οι δικοί του θα πρέπει να γνωρίζουν πως πρέπει να ενεργήσουν, σε κάθε απρόοπτο, και πότε πρέπει να έρθουν στο Νοσοκομείο για επανέλεγχο.

Καλά θα είναι ο άρρωστος να επανέλθει για έλεγχο, σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα στο Εξωτερικό Ιατρείο και να εξετασθεί από τον γιατρό που χειρούργησε, ή τους γιατρούς του συγκεκριμένου ειδικού Εξωτερικού Ιατρείου.

Ο άρρωστος που συνεχίζει την αγωγή στο σπίτι του, θα πρέπει να θεωρείται άρρωστος της Κλινικής και σαν τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους γιατρούς της.

Ανεξάρτητα από τις όποιες αντινομίες του συστήματος περίθαλψης, ο άρρωστος δικαιούται να έχει σταθερή και συνεχή σχέση με το γιατρό του• το πώς αυτή η σχέση δεν θα είναι πελατειακή, είναι ακόμα ζητούμενο και οι «λύσεις» που προτάθηκαν, δεν λειτούργησαν.

Γενικές πληροφορίες για τον άρρωστο που νοσηλεύεται στην Ωτορινο-λαρυγγολογική Κλινική.

Η Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Α.Ν.Θ. ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ, είναι μια μεγάλη Κλινική με εξοπλισμό και προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης και δυναμικότητας.

Το Ιατρικό προσωπικό της αποτελείται από Επιμελητές όλων των βαθμίδων, με μετεκπαιδεύσεις και εξειδικεύσεις, και ειδικευόμενους. Η Κλινική διευθύνεται από τον Θ. Σιδηρά.

Η Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ είναι ευρύτερα γνωστή σε όλη την Ελλάδα, αλλά και το Εξωτερικό, για τις δυνατότητές της να αντιμετωπίζει παθήσεις όλου του ευρύτερου φάσματος που περιλαμβάνει σήμερα η Ωτορινολαρυγγολογία-Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου, εξειδικευμένη πάντα στην ογκολογία. Η κλινική δίνει πλήρη ειδικότητα κι έτσι μπορεί και χειρουργεί και μη ογκολογικά περιστατικά

Τα τηλέφωνα επικοινωνίας είναι σήμερα:

Γραφείο Διευθυντή: 2310-898513

Γραφείο Προϊσταμένης: 2310-898501

Εξεταστήριο Κλινικης: 2310-898553

Εξωτερικά Ιατρεία: 2310-898177

Πληροφορίες για την παραμονή του αρρώστου στο Νοσοκομείο.

Το Νοσοκομείο ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ, όπου νοσηλεύεστε, είναι ένα Ογκολογικό Νοσοκομείο, όπου η περίθαλψή σας και η αντιμετώπιση της πάθησής σας αξιοποιείται πέρα από την αποκατάσταση της υγείας σας και για την εκπαίδευση των νέων γιατρών και νέων νοσηλευτών.

Αυτό σημαίνει ότι η περίπτωσή σας θα συζητηθεί από πολλούς παλιούς και νέους γιατρούς και θα εξετασθείτε από περισσότερους από έναν γιατρούς, πράγμα που βοηθάει την εκπαίδευση, αλλά ταυτόχρονα και την καλύτερη περίθαλψή σας. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται κάποιο πείραμα, ή έρευνα, που θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις σε εσάς.

Οι συνθήκες νοσηλείας-χώρος, αριθμός κρεβατιών, αριθμός αδελφών- δεν είναι ακόμα αυτές που πρέπει, ή αυτές που θα θέλαμε• οπωσδήποτε έχουν γίνει βελτιώσεις και μ’ αυτές τις συνθήκες οφείλουμε και εσείς και εμείς να βοηθήσουμε για την καλύτερη λειτουργία της Κλινικής. Διαβάστε προσεκτικά τα έντυπα του Νοσοκομείου και ενημερώστε τους συγγενείς σας για επισκεπτήρια, κτλ.

Ανεξάρτητα από το πώς εισαχθήκατε στο Νοσοκομείο (ημέρα εφημερίας, Εξωτερικό Ιατρείο, διακομιστήριο από άλλη Κλινική) υπεύθυνοι γιατροί σας είναι οι γιατροί του θαλάμου, προς τους οποίους θα απευθύνεστε για οτιδήποτε αφορά την πάθησή σας ή τυχόν θέμα που προκύπτει. Στους γιατρούς που σας νοσηλεύουν πρέπει να δώσετε κάθε πληροφορία που ζητούν, ή που εσείς θεωρείτε χρήσιμη για την πάθησή σας, όπως επίσης και ότι εξετάσεις έχετε (εργαστηριακές εξετάσεις αίματος, ούρων, ακτινογραφίες, κτλ.).

Εάν η πάθησή σας χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις, ώστε να εκτιμηθεί η πάθηση στο σύνολό της, και να γίνει προετοιμασία για την ασφαλή εγχείρηση. Αυτή η προετοιμασία απαιτεί κάποιο χρόνο, γι’ αυτό και δεν πρέπει να δυσανασχετείτε. Η σειρά που έχετε για το χειρουργείο, καθορίζεται από τους γιατρούς του θαλάμου σε συνεργασία με τη Διεύθυνση της Κλινικής, με κριτήρια:

το χρόνο εισαγωγής σας,

την προετοιμασία σας,

τη σοβαρότητα της πάθησης.

Έτσι, μπορεί να χειρουργηθεί νωρίτερα από εσάς, άρρωστος με κάποια πάθηση που δεν επιτρέπει αναβολή, ή άρρωστος προετοιμασμένος για χειρουργείο, που ήρθε στην Κλινική μετά από εσάς.

Σε καμιά περίπτωση δεν θα αλλάξει η σειρά, ή δεν θα «δουν καλύτερα», αν επιχειρήσετε να ακολουθήσετε πλάγιο δρόμο, η προσπάθειά σας να δώσετε χρήματα σε γιατρό, πέρα από το ότι τον προσβάλλει, μπορεί να έχει για εσάς το αποτέλεσμα να φύγετε από την Κλινική άμεσα. Προσβλητικό ακόμα είναι για το γιατρό, το να προσπαθήσετε να τον «αμείψετε» στο Νοσοκομείο ή στο ιατρείο του, γιατί έκανε σωστά τη δουλειά του. Αν επιχειρήσετε κάτι τέτοιο θίγετε την αξιοπρέπεια του γιατρού σας, βοηθάτε στην εξαχρείωση και τελικά θύματα είστε οι ίδιοι εσείς.

1. Η ζωή στο θάλαμο

Κάθε πρωί γίνονται στο θάλαμο επισκέψεις των γιατρών του θαλάμου, και καθημερινά του Διευθυντή ή του Αναπληρωτή του.

Για κάθε θέμα που σας αφορά, πρέπει να είναι πρώτα ενημερωμένοι οι γιατροί του θαλάμου. Τις απογευματινές και βραδινές ώρες, απευθυνθείτε για κάθε πρόβλημά σας στο γιατρό ή τη νοσηλεύτρια που εφημερεύουν συνεχώς στην Κλινική.

Για να αντιμετωπισθεί η έλλειψη χώρου, στο θάλαμο σας βρίσκονται περισσότερα κρεβάτια από όσα πρέπει• βοηθήστε ώστε οι δύσκολες αυτές συνθήκες να μην γίνουν χειρότερες:

E   μην επιτρέπετε παραμονή συνοδών εκτός από τις  περιπτώσεις που επιβάλλεται και έχουν άδεια και στο επισκεπτήριο,

E   μην επιτρέψετε σε κανέναν να καπνίζει στο θάλαμο,

E   υπολογίστε όταν μιλάτε, κινείστε ή έχετε επισκέψεις, τους συναρρώστους που υποφέρουν, πονούν, ενοχλούνται,

E   ενημερώστε για κάθε τι τις νοσηλεύτριες και τους γιατρούς,

E   σεβαστείτε τον κόπο και τη φροντίδα των λίγων σε αριθμό δυστυχώς Αδελφών και φροντίστε η συμπεριφορά σας να είναι σωστή και πειθαρχική. η Αδελφή εφαρμόζει εντολές, που πρέπει να εκτελούνται χωρίς αντίρρηση,

E   μην κάνετε δυσκολότερες, τις έτσι ή αλλιώς δύσκολες συνθήκες στο θάλαμο.

2. Αυτοί που θα χειρουργηθούν

E   Ακολουθείστε αυστηρά τις οδηγίες γιατρών και νοσηλευτών,

E   σταματήστε τελείως το κάπνισμα, ή τουλάχιστον όσο βρίσκεστε στο Νοσοκομείο,

E   κοιμηθείτε νωρίς, εάν έχετε δυσκολίες ενημερώστε την Αδελφή

Έγκαιρα ενημερώστε τον γιατρό σας, αν:

E   παίρνετε φάρμακα για κάποια πάθηση,

E   έχετε κάποια άλλη πάθηση,

E   έχετε αλλεργία σε φάρμακα,

E   έχετε ιστορικό αιμορραγίας που δεν σταματούσε εύκολα (εσείς ή κάποιος άλλος στην οικογένειά σας),

E   οι γυναίκες αν έχετε περίοδο τις ημέρες αυτές,

E   άλλο πρόβλημα που κατά τη γνώμη σας μπορεί να επηρεάσει την υγεία σας.

3. Κατά την έξοδο από την Κλινική

Ζητείστε συγκεκριμένες πληροφορίες από τους γιατρούς του θαλάμου:

E   τι φάρμακα θα συνεχίσετε να παίρνετε και για πόσο χρονικό διάστημα,

E   σχετικά με τη διατροφή σας,

E   τι πρέπει να προσέχετε,

E   πότε θα ξαναρθείτε για έλεγχο,

E   τι πληροφορίες θα δώσετε στον οικογενειακό γιατρό σας, εκεί που κατοικείτε,

E   πότε θα επανέλθετε στην εργασία σας,

αν χρειάζεστε πιστοποιητικό για την πάθησή σας ή την παραμονή σας στο Νοσοκομείο, πρέπει να κάνετε έγκαιρα αίτηση στη Γραμματεία του Νοσοκομείου,

όταν έρθετε για επανέλεγχο, συνεννοηθείτε τηλεφωνικά στο 2310-898177, να είστε ακριβής στη μέρα και ώρα (ούτε μια εβδομάδα αργότερα, ούτε δύο ώρες νωρίτερα), που σας έχει καθορισθεί, για να μην ταλαιπωρείστε περιμένοντας και να μην αναστατώνετε τη λειτουργία του Νοσοκομείου ή της  Κλινικής.

Β. ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Αφαίρεση των παρίσθμιων αμυγδαλών (Αμυγδαλεκτομή-ΑΕ).

Η χρόνια φλεγμονή των αμυγδαλών, ή η συχνή αδιαθεσία από πάθηση των αμυγδαλών, είναι μια μόνιμη εστία λοιμώξεων. Στις βαθιές κρύπτες των αμυγδαλών δημιουργούνται πυώδεις φλεγμονές, που εξασθενούν τον οργανισμό και που μπορούν να προδιαθέσουν ή και να προκαλέσουν παθήσεις άλλων, απομακρυσμένων οργάνων (π.χ. φλεγμονές των νεφρών, των καρδιακών βαλβίδων, ρευματισμούς των αρθρώσεων, κ.ά.)

Δεν υπάρχουν ουσιαστικά μειονεκτήματα, όταν υπάρχουν ενδείξεις για αφαίρεση των αμυγδαλών, μια και υπάρχουν πολλές άλλες περιοχές του σώματος, που η κατασκευή τους είναι ίδια με τις αμυγδαλές και που αναλαμβάνουν αυτές το έργο των αφαιρούμενων αμυγδαλών.

Στην αμυγδαλεκτομή αφαιρούνται ολόκληρες οι παρίσθμιες αμυγδαλές. Η επέμβαση γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία, ανάλογα με την περίπτωση.

Για 5 ώρες πριν από την εγχείρηση δεν πρέπει να φάτε ή να πιείτε τίποτε.

Μία ώρα περίπου πριν από την εγχείρηση θα γίνει η προνάρκωση (η αδελφή θα σας κάνει μία ένεση). Όταν έρθει η ώρα θα σας πάρει ο τραυματιοφορέας με φορείο από το κρεβάτι σας και θα σας πάει στο Χειρουργείο. Η διαδικασία (χειρουργείο, αναισθησία, αφαίρεση) κρατάει περίπου μία ώρα.

Γυρίζοντας στο θάλαμο ο άρρωστος τοποθετείται στο κρεβάτι γυρισμένος στο πλάι.

Ακόμα και μετά από μια σχολαστική εγχείρηση, μπορεί να εμφανισθεί μετεγχειρητικά αιμορραγία, σπανιότερη σήμερα χάρη στις βελτιωμένες τεχνικές.

Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως και στην περίπτωση που αρχίζετε μετά την εγχείρηση να καταπίνετε συχνά (και αυτό μπορεί να σημαίνει αιμορραγία), θα φωνάξετε αμέσως, ακόμα και τη νύχτα, την Αδελφή που εφημερεύει.

Το στόμα είναι ξερό. Μη μιλάτε και αποφεύγετε να ξεροβήχετε (ξερόβηχας: όπως όταν θέλουμε να καθαρίσουμε το λαιμό από φλέματα).

Η τροφή που θα πάρετε, είναι αυτή που θα σας δώσουν οι Αδελφές και τίποτε άλλο· είναι όμως απαραίτητο να πίνετε τα υγρά (τσάι, κτλ.) που σας φέρνουν.

Πόνος στα αυτιά είναι συχνό ενόχλημα, που δεν πρέπει να σας ανησυχεί. Αν πονάνε πολύ ζητείστε πριν από το φαγητό, παυσίπονο.

Η παραμονή στο Νοσοκομείο διαρκεί από 3 έως 7 ημέρες.

Μέχρι την πλήρη αποκατάσταση και ικανότητα εργασίας (ή σχολείου) περνούν μετά την εγχείρηση 10-12 ημέρες.

Μια και μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο δεν έχει «κλείσει» ακόμα η πληγή της εγχείρησης, μπορεί να έχετε ακόμα πόνους στα αυτιά και όταν καταπίνετε.

Αποφεύγετε σ’ αυτό το διάστημα τις σκληρές, καυτές και ξινές τροφές, όπως και τα φρέσκα φρούτα, τους φρουτοχυμούς και τα αεριούχα ποτά.

Αν εμφανιστεί αιμορραγία στο σπίτι σας, όταν έχετε φύγει από το Νοσοκομείο, πρέπει να έρθετε σε επαφή με τον Ωτορινολαρυγγολόγο σας ή το εφημερεύον Νοσοκομείο. Μπορεί να χρειαστεί να επανέλθετε στην Κλινική.

Στις 6-7 ημέρες πέφτουν οι σχάρες από τους αμυγδαλικούς βόθρους και συνήθως αυτές τις ημέρες εμφανίζεται –αν εμφανισθεί– η όψιμη αιμορραγία· αν η αιμορραγία είναι μικρή βάλτε στο στόμα παγάκι και αν συνεχίζει απευθυνθείτε στο γιατρό.

Πολύ σπάνια παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την αμυγδαλεκτομή, ενοχλήματα κατά τη διάρκεια της ομιλίας και του φαγητού.

Μετά από μια τέτοια εγχείρηση θα πρέπει να αποφύγετε για 8 εβδομάδες τον οποιοδήποτε εμβολιασμό και να αποφύγετε το κάπνισμα τουλάχιστον για μερικούς μήνες. Ευκαιρία να το σταματήσετε τελείως.

Όταν υπάρχει τάση να σχηματίζονται μεγάλες ουλές, ή αιμορραγίες, που σταματούν δύσκολα μετά από ένα μικρό τραυματισμό, ή την εξαγωγή ενός δοντιού, θα πρέπει να το πείτε στο γιατρό σας. Ενημερώστε επίσης τον γιατρό σας για άλλες παθήσεις, αν υπάρχουν, όπως και για φάρμακα, που πιθανά να παίρνετε, ή για μεγάλη ευαισθησία (αλλεργία) σε ορισμένα φάρμακα ή τροφές (π.χ. κοκκίνισμα του δέρματος, σπυράκια ή σχηματισμός μικροκηλίδων, φαγούρα). Ξέρετε εσείς και οι δικοί σας τι ομάδα αίματος έχετε;

Εφόσον δεν καταλάβατε κάτι από τις επεξηγήσεις ή αν θέλετε να ξέρετε και άλλες λεπτομέρειες, ρωτήστε το γιατρό του θαλάμου.

Αν ο άρρωστος είναι παιδί χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη:

é    φιλική συμπεριφορά πριν την «αφαίρεση» (ποτέ «κόψιμο»),

é    εξήγηση τι πρόκειται να γίνει, πως λειτουργεί η Κλινική, οι γιατροί, οι νοσηλευτές,

é    καθησύχαση για την αναισθησία, κατάλληλη εξήγηση,

é    προειδοποίηση ότι για λίγο μετά την εγχείρηση θα έχει ένα μικρό πονόλαιμο,

é    οι γονείς του θα είναι δίπλα του πριν και μετά την αφαίρεση.

Οδηγίες για το σπίτι μετά από αμυγδαλεκτομή

1.    Φαγητό: Αν πονάτε στην κατάποση, πάρτε μισή ώρα πριν από το φαγητό ένα οποιοδήποτε παυσίπονο. Αποφεύγετε τα ερεθιστικά καρυκεύματα, τα ξινά, τα πολύ ζεστά και τα σκληρά φαγητά. Το φαγητό να έχει θερμοκρασία δωματίου. Όχι ψάρια, ξηρούς καρπούς, καραμέλες. Αποφεύγετε επίσης τα φρέσκα φρούτα και τους φρουτοχυμούς.

2.    Ποτά: Όχι καφέ και οινόπνευμα για να μην επιβαρυνθεί το κυκλοφορικό σύστημα. Όχι ξινά ποτά, όχι ποτά με ανθρακικό.

3.    Όχι κάπνισμα.

4.    Αποφεύγετε κάθε σωματική επιβάρυνση. Μη σηκώνετε μεγάλα βάρη, μη σκύβετε, όχι ηλιοθεραπεία. Αποφεύγεται τους μακρινούς περιπάτους στον ήλιο. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση αποφύγετε τις κουραστικές δουλειές, όπως και οποιοδήποτε άθλημα, όπως και το κολύμπι. Μην κάνετε ζεστό μπάνιο σε μπανιέρα ή ντους, μη λούζετε να μαλλιά σας, μην κάνετε γαργάρες.

Όταν έχετε ερεθιστικό βήχα ή δυσκοιλιότητα πάρτε τα κατάλληλα φάρμακα.

Όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω πρέπει να τα ακολουθήσετε, το λιγότερο μέχρι την 10^η ημέρα και όχι περισσότερο από την 14^η ημέρα μετά την εγχείρηση. Όλα εκτός από το κάπνισμα, που προσπαθήστε να το σταματήσετε για πάντα.

Αφαίρεση αδενοειδών εκβλαστήσεων-Αδενοειδεκτομή («κρεατάκια» της παιδικής ηλικίας).

Μεγάλες αδενοειδείς εκβλαστήσεις, που βρίσκονται πίσω από τη μύτη στο ρινοφάρυγγα και που εμποδίζουν την αναπνοή από τη μύτη, οδηγούν σε πολλές διαταραχές στην παιδική ηλικία, όπως η στοματική αναπνοή, συνάχι που δεν σταματά με φάρμακα, φλεγμονές του μέσου αυτιού (ωτίτιδες, ανορεξία, ανήσυχο ύπνο, βήχας με ξερό στόμα το πρωί, ελαττωματική ανάπτυξη των δοντιών και των γνάθων, διαταραχή της ομιλίας, κ.ά.

Οι μεγάλες αδενοειδείς εκβλαστήσεις αφαιρούνται ολόκληρες μέσα από το στόμα, με γενική αναισθησία.

Μετά την εγχείρηση το παιδάκι πρέπει να είναι γυρισμένο στο πλάι και αν είναι ήρεμο αφήστε το ήσυχο. Αν αντιδρά, καθησυχάστε το χαϊδεύοντας ή μιλώντας το.

Αν κάνει εμετό ή αίμα, ή βγάζει αίμα από τη μύτη, ειδοποιείστε αμέσως την αδελφή και τον γιατρό. Μια επίμονη μετεγχειρητική αιμορραγία δεν είναι σπάνια. Σ’ αυτή την περίπτωση αν δεν σταματά η αιμορραγία με άλλες ενέργειές μας πρέπει να ξανακοιμήσουμε το παιδί για έλεγχο της αιμορραγίας.

Η παραμονή στην Κλινική διαρκεί περίπου 2-3 ημέρες μετά την εγχείρηση.

Μετά την έξοδο από την Κλινική πρέπει το παιδί να τρώει για 3 ημέρες μαλακή τροφή θερμοκρασίας δωματίου και να μην βγαίνει από το σπίτι για παιχνίδια.

Μετά από 5 ημέρες θα ξαναπάει στο σχολείο, ενώ θα αρχίσει να γυμνάζεται 2 εβδομάδες μετά την εγχείρηση.

Για ένα διάστημα 6 έως 8 εβδομάδων μετά την εγχείρηση, δεν πρέπει να γίνει κανένας εμβολιασμός.

Εάν υπάρχει προηγούμενο στο παιδί ή στην οικογένειά σας, τάσης για αιμορραγία που δύσκολα σταματά, μετά από μικροτραυματισμούς ή εξαγωγή δοντιών, πρέπει να το πείτε στο γιατρό.

Ενημερώστε τον επίσης για τις παιδικούς αρρώστιες που πέρασε το παιδί και για τα φάρμακα που τυχόν παίρνει, όπως και για υπερευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα ή φαγητά (π.χ. κοκκίνισμα δέρματος, εξάνθημα, σπυράκια, φαγούρα, σχηματισμός μικροκηλίδων, κ.ά.).

Αν δεν καταλάβατε κάτι απ’ αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε το γιατρό.

Στο κρεβάτι του παιδιού και το θάλαμο να μην παραμένει κανείς άλλος εκτός από τη μητέρα του.

Μερικά παιδάκια έχουν εξαιτίας της υπερτροφίας των αδενοειδών εκβλαστήσεων προβλήματα από τα αυτιά (ωτοδυνία, βαρηκοΐα).

Ο γιατρός που το εξέτασε θα συστήσει, αν χρειάζεται να γίνει και μια μικροεπέμβαση στο τύμπανο για να παροχετευθεί το υγρό, ή αν πρέπει να τοποθετηθεί σωληνίσκος για διαρκέστερη παροχέτευση του υγρού που έχει μολυνθεί στο αυτί.

Σε τέτοια περίπτωση ο γιατρός θα σας δώσει οδηγίες για το παιδί, πότε θα έρχεται για έλεγχο και πότε θα βγει ο σωληνίσκος.

Αν το παιδί γυρίζοντας στο σπίτι του συνεχίζει παρά την εγχείρηση να δυσκολεύεται στην αναπνοή, ή μυρίζει άσχημα η μύτη και το στόμα του οδηγείστε το πάλι στην Κλινική για έλεγχο.

ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ

(ιγμόρεια, μετωπιαίους κόλπους, ηθμοειδείς κυψέλες, σφηνοειδής κόλπος)

Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι οστέινες κοιλότητες γεμάτες με αέρα που περιβάλλουν τη μύτη και επικοινωνούν με αυτή με πολύ μικρά στόμια. Το μέγεθος κάθε κοιλότητας είναι διαφορετικό στο ίδιο άτομο και φυσικά διαφέρει μεταξύ διαφορετικών  ατόμων. Οι κοιλότητες αυτές υπάρχουν σε πολύ μικρό μέγεθος από τη γέννησή μας και αναπτύσσονται με άλλο ρυθμό η κάθε μία. Γειτονεύουν με πολύ σημαντικά όργανα του κρανίου (μάτια, εγκέφαλος, καρωτίδα, οπτικό νεύρο) και οι παθήσεις τους, όπως και οι επεμβάσεις σε αυτούς τους κόλπους μπορεί να επηρεάσουν και τα όργανα που συνορεύουν με αυτούς. Οι παραρρίνιοι κόλποι λόγω της επικοινωνίας τους με τη μύτη επηρεάζονται από καταστάσεις που «ερεθίζουν» τη μύτη (συνάχι, «κρυώματα»), αλλά έχουν και ξεχωριστές παθήσεις που προσβάλλουν αυτούς. Τέτοιες μπορεί να είναι φλεγμονές από ιούς ή μικρόβια («ιγμορίτιδα»), πολύποδες, κύστεις και όγκοι καλοήθεις ή κακοήθεις.

Η χειρουργική αντιμετώπιση αυτών των παθήσεων με τις κλασσικές μεθόδους επέβαλλε την προσέγγιση της βλάβης με εξωτερικές τομές στο δέρμα του προσώπου. Παρ’ όλο που η θέση αυτών των τομών είναι κοσμητικά η πιο αποδεκτή δεν παύουν να αποτελούν πρόβλημα, όχι μόνο λόγω των ουλών αλλά και λόγω των αισθητικών διαταραχών που προκαλούνται από την αναγκαστική διατομή δερματικών νεύρων. Επίσης τα τμήματα οστού που ενίοτε χρειάζεται να αφαιρεθούν δημιουργούν δυσμορφίες στο πρόσωπο.

Από δύο αιώνες πριν (1707, 1761) είχαν αναφερθεί προσπάθειες επεμβάσεων στα παραρρίνια μέσα από τη μύτη. Η έλλειψη όμως της απαραίτητης τεχνολογίας δεν επέτρεψε την περαιτέρω εξέλιξη και ευρεία εφαρμογή τους. Από το 1950 και μετά το ενδιαφέρον αναζωπυρώθηκε χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας με αποτέλεσμα τα τελευταία 40 χρόνια στο δυτικό κόσμο να γίνονται οι περισσότερες επεμβάσεις των παραρρινίων μέσα από τη μύτη. Δυστυχώς στη χώρα μας μόνο την τελευταία δεκαετία κατέστη δυνατό να γίνει ευρύτερα εφαρμόσιμη αυτή η μέθοδος. Χρησιμοποιούνται ειδικά οπτικά βοηθήματα (ενδοσκόπια) με τα οποία βλέπουμε είτε άμεσα με το μάτι, είτε μέσω κάμερας στο εσωτερικό της μύτης όπου και πρέπει να χειρουργήσουμε. Με τη χρήση των ανάλογων χειρουργικών εργαλείων είναι δυνατή η εκτέλεση της επέμβασης.

Πριν από την επέμβαση ενημερώστε τον γιατρό σας:

·         εάν υπάρχει σε σας ή την οικογένειά σας ιστορικό «τάσης για αιμορραγία» που δύσκολα σταματά, μετά από μικροτραυματισμούς ή εξαγωγή δοντιών

·         για τις ασθένειές σας και για φάρμακα που τυχόν παίρνετε, όπως και για υπερευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα, ή φαγητά (π.χ. κοκκίνισμα δέρματος, εξάνθημα, σπυράκια, φαγούρα, σχηματισμός μικροκηλίδων, κ.ά.).

  Μετά από επέμβαση στις παραρρίνιες κοιλότητες ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ορισμένα επακόλουθα της εγχείρησης και να ακολουθήσει οδηγίες άμεσα μετεγχειρητικά  αλλά και για μεγαλύτερα διαστήματα με σκοπό την καλύτερη έκβαση και διατήρηση ενός καλού αποτελέσματος μακρόχρονα.

Άμεσα μετεγχειρητικά:   

·         Μετά την εγχείρηση πρέπει να πάρετε μόνο ρευστή ή μαλακή και όχι ζεστή τροφή.

·         Τις ημέρες που υπάρχει πωματισμός (γάζα ή άλλο ειδικό υλικό) στη μύτη είναι φυσικό  να δακρύζουν τα μάτια σας, γιατί δυσκολεύεται η παροχέτευση των δακρύων.

·         Μετά την αφαίρεση του πωματισμού, θα γίνεται επανέλεγχος και καθαρισμός της μύτης από τον γιατρό και θα τοποθετείτε στις ρινικές θαλάμες σταγόνες ή αλοιφές αποσυμφορητικών, καθώς και πλύσεις με φυσιολογικό ορό που θα σας δώσει ο γιατρός.

·         Αν η πάθησή σας έχει αλλεργικό υπόστρωμα, θα χρειαστεί να κάνετε και πρόσθετη αγωγή. Δεν είναι σπάνιο σε τέτοιες περιπτώσεις με αλλεργία να ξαναδημιουργηθεί μετά από καιρό ανάλογο πρόβλημα.

·         Το φύσημα της μύτης πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά και συγκρατημένα τις πρώτες 5 εβδομάδες.

·         Να αποφύγετε το κάπνισμα ή την παραμονή σας σε χώρους με καπνό, σκόνη ή χημικά.

Μακροχρόνια:

·         Πλύσεις του εσωτερικού της μύτης με φυσιολογικό ορό (θαλασσινό νερό).

·         Χρήση αντιαλλεργικών σε μορφή σπρέι ή/και χάπια, εάν κριθεί αναγκαίο.

·         Αποφυγή συνεχούς έκθεσης σε ερεθιστικούς παράγοντες όπως καπνός, σκόνη, αναθυμιάσεις από χημικά ή άλλες τοξικές ουσίες.

·         Διατήρηση επαφής με το γιατρό σας.

·         Αν βγάλετε κάποτε ακτινογραφία προσώπου, θυμηθείτε να πείτε στον ακτινολόγο ότι έχετε χειρουργηθεί στα παραρρίνια.

·         Εάν η επέμβαση έγινε για αφαίρεση πολυπόδων, υπάρχει πιθανότητα να ξαναδημιουργηθούν και να χρειασθεί μακρόχρονη θεραπεία ή και νέα επέμβαση.

Στη συνέχεια περιγράφονται οι βασικότερες από τις επεμβάσεις των παραρρινίων, αρχικά οι κλασσικές μέθοδοι και κατόπιν οι ενδορρινικές.

Εγχείρηση ιγμορείων.

Τα ιγμόρεια είναι δύο κοιλότητες γεμάτες αέρα, δεξιά και αριστερά από τη μύτη κάτω από τα μάτια και πάνω από τα δόντια. Συχνά φλεγμονές που δεν θεραπεύτηκαν με φάρμακα, κύστεις[A1] , πολύποδες ή όγκοι[A2]   και έντονοι κεφαλόπονοι επιβάλλουν την εγχείρηση.

Στην εγχείρηση των ιγμόρειων γίνεται μια τομή στο προστόμιο, πίσω από το άνω χείλος και πάνω από τη σειρά των δοντιών και αφαιρείται το πρόσθιο τοίχωμα του ιγμόρειου. Άλλες φορές γίνεται μια τομή μέσα από τη μύτη.

Έτσι μπορούμε να μπούμε στο ιγμόρειο που πάσχει και να βγάλουμε σε όλη την έκτασή του τον αλλοιωμένο βλεννογόνο ή να αδειάσουμε την πιθανή συλλογή πύου.

Στο τέλος της εγχείρησης, ανοίγουμε μια επικοινωνία με τη μύτη, έτσι ώστε να μπορούν να παροχετεύονται εύκολα τα υγρά του ιγμόρειου. Η εγχείρηση τελειώνει με έναν πωματισμό (τοποθέτηση γάζας ή άλλου ειδικού υλικού) του ιγμόρειου και της μύτης, που διατηρείται 2-3 ημέρες. Συχνά ακολουθεί την εγχείρηση ένα οίδημα της παρειάς, που υποχωρεί σιγά-σιγά για τις επόμενες ημέρες.

Σε μερικούς αρρώστους μπορεί να εμφανισθεί μια παροδική ή μόνιμη αναισθησία του άνω χείλους και των δοντιών της χειρουργημένης άνω γνάθου. Η εγχείρηση δεν αφήνει ουλές ή σημάδια στο πρόσωπο.

Την οδοντοστοιχία (όταν υπάρχει) θα την φορέσετε μόνο τότε, όταν το επιτρέψει ο γιατρός σας.

Αν δεν καταλάβατε κάτι, ρωτήστε το γιατρό του θαλάμου.

Εγχείρηση στη μετωπιαία κοιλότητα.

Στην εγχείρηση αυτή γίνεται μια τομή, τοξοειδής κατά μήκος ή κάτω, από το φρύδι, που επεκτείνεται στο ανώτερο πλάγιο όριο της μύτης. Αφαιρούμε τμήματα του πρόσθιου τοιχώματος της μετωπιαίας κοιλότητας, για να μπορέσουμε να βγάλουμε τον αλλοιωμένο βλεννογόνο ή να αφαιρέσουμε μια συλλογή πύου ή ένα οστέωμα που υπάρχει.

Τέλος, δημιουργείται μια ευρεία επικοινωνία μετωπιαίας κοιλότητας με τη μύτη, για να παροχετεύονται άνετα τα υγρά της κοιλότητας.

Η μετωπιαία κοιλότητα μπορεί να παροχετεύεται με σωληνάκι και η μύτη πωματίζεται για μερικές μέρες και έτσι τελειώνει η εγχείρηση. Το σωληνάκι θα αφαιρεθεί μετά 15-20 ημέρες.

Συχνά εμφανίζεται ένα ανώδυνο πρήξιμο στο μέτωπο, στα βλέφαρα και στην παρειά, που υποχωρεί σιγά-σιγά με τις ημέρες.

Σε μερικούς αρρώστους εμφανίζεται μια παροδική ή μόνιμη αναισθησία του δέρματος του μετώπου.

Σε σπάνιες περιπτώσεις η φλεγμονή είναι τόσο προχωρημένη, που έχει φθάσει στις μήνιγγες. Έτσι μια μηνιγγίτιδα ή η έξοδος ΕΝΥ (Εγκεφαλονωτιαίο υγρό= το υγρό που περιβάλλει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό) κάνουν αναγκαία την εκτέλεση μιας δεύτερης επέμβασης.

Επίσης, σε σπάνιες περιπτώσεις σοβαρών φλεγμονών, είναι απαραίτητη η αφαίρεση μεγάλου τμήματος του πρόσθιου τοιχώματος του μετωπιαίου κόλπου, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα εντύπωμα στο μέτωπο. Αυτό  αντιμετωπίζεται αργότερα, σε μια μεταγενέστερη εγχείρηση.

Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να εμφανισθούν διαταραχές στην όσφρηση.

Επίσης, επειδή η επέμβαση γίνεται στα όρια των οφθαλμικών μυών, μπορεί να εμφανισθούν μετά την εγχείρηση διαταραχές από τα μάτια, όπως η διπλωπία-στραβισμός, που είναι όμως κατά κανόνα παροδικές.

Κατά τη νοσηλεία ενσταλάζει η νοσηλεύτρια σταγόνες στα βλέφαρα για αποφυγή μολύνσεων.

Αν δεν καταλάβατε κάτι απ’ αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε το γιατρό.

Εγχείρηση ηθμοειδών, σφηνοειδούς.

Οι ηθμοειδείς κυψέλες είναι πολλές μικρές αεροφόρες κοιλότητες ανάμεσα στα μάτια. Συχνά φλεγμαίνουν ή έχουν πολύποδες ή κάποιον όγκο που πρέπει να αφαιρεθούν.

Σ’ αυτή την εγχείρηση η τομή γίνεται ανάμεσα στην έσω γωνία του ματιού, στο φρύδι και στη ρίζα της μύτης. Αφού αφαιρεθεί μικρό τμήμα οστού επιτυγχάνεται η είσοδος στις ηθμοειδείς κυψέλες. Αφαιρούνται τα αλλοιωμένα τμήματα του οστού, του βλεννογόνου και οι σχηματισμένοι πολύποδες, ακολουθώντας το δρόμο αυτό από τον μέσο ρινικό πόρο. Δημιουργείται έτσι μια ευρεία επικοινωνία ηθμοειδών και μύτης, που επιτρέπει την παροχέτευση της κοιλότητας. Μετά την εγχείρηση πωματίζονται οι ηθμοειδείς και η μύτη για 2-3 ημέρες. Μπορεί να εμφανισθεί ένα παροδικό πρήξιμο στα βλέφαρα, που υποχωρεί τις επόμενες ημέρες.

Από την ίδια τομή μπορεί να προχωρήσει η επέμβαση στο σφηνοειδή κόλπο. Αυτός είναι ο τελευταίος κόλπος προς τα πίσω και βρίσκεται σε στενή σχέση με την έσω καρωτίδα, το οπτικό νεύρο και τη βάση του κρανίου. Απαιτείται, όπως και με τα προηγούμενα, ιδιαίτερη προσοχή για την αποφυγή απρόσμενων καταστάσεων. Μερικές φορές η κατασκευή ενός ατόμου μπορεί να παρουσιάζει παραλλαγές σε σχέση με τον κανόνα και αυτό αποτελεί παράγοντα πιθανών προβλημάτων.

Αργότερα μετεγχειρητικά εάν η φλεγμονή στους κόλπους ήταν προχωρημένη μέχρι τις μήνιγγες μπορεί να τρέχει από τη μύτη ΕΝΥ. Τότε είναι απαραίτητη μια δεύτερη επέμβαση.

Επίσης, επειδή σ’ αυτή την περιοχή βρίσκονται οι μύες του οφθαλμού, μπορεί μετεγχειρητικά να εμφανισθούν διαταραχές, όπως η διπλωπία, που κατά κανόνα είναι παροδικές

Αν δεν καταλάβατε κάτι από αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε το γιατρό.

ΕΝΔΟΡΡΙΝΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΑ

Οι ενδορρινικές επεμβάσεις γίνονται με τη βοήθεια μικροσκοπίου ή των ενδοσκοπίων και εξειδικευμένων εργαλείων δια μέσου των ρωθωνιών χωρίς εξωτερικές τομές στο δέρμα του προσώπου. Ο γιατρός βλέπει την περιοχή που χειρουργεί είτε άμεσα με το μάτι στο μικροσκόπιο ή ενδοσκόπιο είτε δια μέσω κάμερας με μεγέθυνση σε οθόνη.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να γίνουν όλες οι προαναφερθέντες επεμβάσεις στα παραρρίνια. Σε ειδικές περιπτώσεις όπου το είδος και η έκταση της πάθησης είναι τέτοια χρειάζεται συνδυασμός ενδορρινικής και εξωτερικής προσέγγισης.

Τα πλεονεκτήματα της ενδορρινικής τεχνικής συνοψίζονται παρακάτω:

·         δεν υπάρχουν τομές στο δέρμα (άρα ούτε ουλές)

·         δεν αφαιρούνται τμήματα οστού για να φθάσει ο γιατρός στο επιθυμητό σημείο

·         σε παθήσεις με περιορισμένη έκταση γίνεται ελάχιστη βλάβη σε υγιείς ιστούς

·         διατηρείται καλύτερα η φυσιολογική λειτουργία του βλεννογόνου της μύτης

·         είναι βραχύτερος ο χρόνος παραμονής του ασθενούς στο Νοσοκομείο

·         είναι ταχύτερη η μετεγχειρητική ανάρρωση του ασθενούς

·         είναι ευκολότερη και πιο λεπτομερής η μετεγχειρητική παρακολούθηση με τη χρήση των ενδοσκοπίων, ώστε να αναγνωρίζονται έγκαιρα υποτροπές ή η παρουσία νέων παθολογικών καταστάσεων.

Εγχείρηση ρινικού διαφράγματος.

Μπορεί από αναπτυξιακή κατασκευή ή από τραυματισμό να υπάρχει σκολίωση στο ρινικό διάφραγμα, που δυσκολεύει τη ρινική αναπνοή και προδιαθέτει σε φλεγμονές (ιγμορίτιδες, φαρυγγίτιδες, κ.ά.), έντονες κεφαλαλγίες.

Στις περιπτώσεις αυτές απαιτείται χειρουργική διόρθωση της ανωμαλίας, που γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία.

Με μια τομή στο εσωτερικό τμήμα της μύτης απελευθερώνονται τα κυρτά μέρη του ρινικού διαφράγματος, αφαιρούνται τα σκολιωτικά χόνδρινα ή οστέινα τμήματα και άλλα ξανατοποθετούνται αφού ευθειαστούν. Την επέμβαση την κάνουν δύσκολη μεγάλες κακώσεις του διαφράγματος από ατύχημα ή προηγούμενες επεμβάσεις σ’ αυτό.

Μετά την εγχείρηση η μύτη πωματίζεται για 2-3 ημέρες. Μετά την αφαίρεση του πωματισμού γίνεται καθαρισμός και τοποθετούνται τακτικά στις ρινικές θαλάμες σταγόνες ή αλοιφές αποσυμφορητικών που θα σας δώσει ο γιατρός.

Σπάνια μπορεί να παρουσιαστεί μια τρύπα στο διάφραγμα, που συνήθως δεν προκαλεί ενοχλήματα. Η εγχείρηση δεν αφήνει ουλές ή σημάδια στο πρόσωπο.

Συνήθως, μετά από τέτοια εγχείρηση, δεν εμφανίζεται αλλοίωση την εξωτερική μορφή της μύτης, συχνά μάλιστα η εγχείρηση συνδυάζεται για να διορθωθούν δυσμορφίες (ρινοπλαστική).

Σε δύσκολες όμως πλαστικές του διαφράγματος, μπορεί να διαταραχθεί καμιά φορά ο χόνδρος και να εμφανισθεί μια καθίζηση της ράχης της μύτης. Τότε είναι απαραίτητη μια δεύτερη εγχείρηση, που θα διορθώσει αυτή την κατάσταση. Κάποτε παραμένει διάτρηση του διαφράγματος.

Όταν υπάρχει ιστορικό σε εσάς ή την οικογένειά σας, τάση για αιμορραγία, που σταματά δύσκολα, μετά από μικροτραυματισμούς ή εξαγωγή δοντιών, πρέπει να το πείτε στο γιατρό.

Ενημερώστε τον επίσης για τις ασθένειές σας και για φάρμακα που τυχόν παίρνετε, όπως και για υπερευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα ή φαγητά (π.χ. κοκκίνισμα δέρματος, εξάνθημα, σπυράκια, φαγούρα, σχηματισμός μικροκηλίδων, κ.ά.).

Αν δεν καταλάβατε κάτι απ’ αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε το γιατρό.

Διάφραγμα και ρινικές κόγχες.

Η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος είναι μια συχνή ανατομική ανωμαλία της μύτης που προκαλεί δυσχέρεια ρινικής αναπνοής και προδιαθέτει στην εμφάνιση παραρρινοκολπίτιδας.

Η θεραπεία είναι χειρουργική. Από τεχνικής πλευράς η παλαιότερη χειρουργική μέθοδος κατά Killian, στην οποία αφαιρείται υποβλεννογόνια πλήρως ο χόνδρος του ρινικού διαφράγματος και υπάρχει μεγάλο κίνδυνος μόνιμης διάτρησης και καθίζησης της ράχης της ρινός, έχει αντικατασταθεί σήμερα από την πλαστική του ρινικού διαφράγματος κατά Cottle.

Η χειρουργική του ρινικού διαφράγματος διακρίνεται στα εξής στάδια:

-         Προσπέλαση και παρασκευή του βλεννοπεριχονδρίου

-         Κινητοποίηση του ρινικού διαφράγματος

-         Αφαίρεση των σκολιωτικών τμημάτων του διαφράγματος

-         Επανατοποθέτηση του ρινικού διαφράγματος σε σωστή θέση

-         Καθήλωση.

Μετά την επανατοποθέτηση του διαφράγματος στην επιθυμητή θέση τοποθετούνται νάρθηκες σιλικόνης στις δύο πλευρές του διαφράγματος και καθηλώνονται με nylon ράμματα. Η τοποθέτηση των ναρθήκων αυτών προάγει την ταχεία επούλωση του βλεννογόνου. Στη συνέχεια των ναρθήκων αυτών προάγει την ταχεία επούλωση του βλεννογόνου. Στη συνέχεια πωματίζονται και οι δύο ρινικές θαλάμες με ρινικά ταμπόν τα οποία παραμένουν για δύο 24ωρα και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο δημιουργίας αιματώματος.

Ο ασθενής καλύπτεται με αντιβιοτικά.

Η υπερτροφία των ρινικών κογχών είναι από τις πιο συχνές αιτίες δυσχέρειας της ρινικής αναπνοής και εμφάνισης ρινικών συμπτωμάτων.

Τα τελευταία 130 χρόνια τουλάχιστον 13 χειρουργικές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της υπερτροφίας των κάτω ρινικών κογχών, μεταξύ των οποίων ο ηλεκτροκαυτηριασμός των κογχών, η εκτομή των κογχών, η υποβλεννογόνια πλαστική των κογχών, η κατάσπαση των κογχών, κ.ά.

Τα τελευταία χρόνια για τη θεραπεία των υπερτροφικών κογχών χρησιμοποιούνται διάφοροι τύποι Laser CO2, Nd:YAG, κ.ά.), ενώ συνεχώς κερδίζουν έδαφος νέες τεχνικές καυτηριασμού των κογχών με τη χρήση υπερήχων και ραδιοσυχνοτήτων με εξαιρετικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

Η ρινοπλαστική για λειτουργικούς-αισθητικούς λόγους.

Πολλές φορές μια δυσμορφία της μύτης συνδέεται και με δυσκολία στη ρινική αναπνοή και γι’ αυτό απαιτείται συνδυασμένη εγχείρηση, με τοπική ή γενική αναισθησία.

Μια και η στραβή μορφή της μύτης είναι διαφορετική, σχεδόν σε κάθε άρρωστο και έχει διάφορες αιτιολογίες, έτσι και ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε, καθορίζεται ανάλογα, συχνά κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Γι’ αυτό οι τομές της μύτης μπορεί να είναι μια ή πολλές ή και ακόμα στο χείλος του ρινικού πτερυγίου.

Η διόρθωση της μύτης γίνεται με διάφορες τομές στο χόνδρινο ή οστέινο σκελετό της. Εξωτερικά δεν έχουμε καμιά ουλή στη μύτη.

Θα πρέπει όμως να ξέρουμε, ότι μετεγχειρητικά μπορεί να εμφανισθεί πρήξιμο στα βλέφαρα ή και αιμάτωμα στα μάτια. Αυτά τα επακόλουθα της επέμβασης εξαφανίζονται σε 10-14 ημέρες.

Όπως σε όλες τις πλαστικές, δεν μπορεί ο χειρουργός να δώσει καμιά εγγύηση για το απόλυτο αισθητικό αποτέλεσμα, παρά μόνο τη διαβεβαίωση της μεγάλη προσπάθειάς του γι’ αυτό.

Μια πολύ σπάνια επιπλοκή είναι η πυώδης φλεγμονή του ρινικού χόνδρου, που μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα της επέμβασης.

Επίσης, το αποτέλεσμα μπορεί να επηρεαστεί, αν ξεφύγουν από τη θέση που τα τοποθετήσαμε τα διάφορα αποχωρισμένα οστέινα τμήματα της μύτης. Κάποτε ακολουθεί μια επίμονη αιμορραγία.

Για να αποφύγουμε αυτές και άλλες επιπλοκές, δίνουμε μετεγχειρητικά αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα και ακινητοποιούμε τη μύτη, με γύψινο επίδεσμο και πωματισμό.

Αφαιρούμε τον πωματισμό μετά 2-3 ημέρες και τον γύψο μετά από 14 περίπου ημέρες. Το αισθητικό αποτέλεσμα δεν έχει επιτευχθεί ακόμα. Μπορεί να περάσουν εβδομάδες μέχρι να υποχωρήσει το μετεγχειρητικό οίδημα. Θα πρέπει σχολαστικά να αποτραπεί πίεση, βία, τραυματισμός στη μύτη που χειρουργήθηκε. Προσοχή κατά την κατάκλιση να μην πιεσθεί η φρεσκοχειρουργημένη μύτη.

Το τελικό αποτέλεσμα ίσως διαφέρει από αυτό που εσείς –άσχετοι με το θέμα- νομίζετε, αλλά είναι αυτό που ο χειρουργός προσπάθησε να κάνει, όσο το δυνατό κανονικό αισθητικά, επιδιώκοντας πάντοτε και την καλή λειτουργία της ρινικής αναπνοής.

Εγχείρηση στον υπογνάθιο σιαλογόνο αδένα.

Σε επανειλημμένες χρόνιες φλεγμονές του υπογνάθιου σιαλογόνου αδένα, συχνά η αιτία είναι εναποθέσεις αλάτων (σιαλόλιθοι) στον αδένα ή στον εκφορητικό πόρο.

Το αδενικό παρέγχυμα εμφανίζει ταυτόχρονα μια χρόνια φλεγμονή με εξάρσεις κατά καιρούς (διαπυήσεις).

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να βγάλουμε τον αδένα, κάνοντας μια τομή κάτω ακριβώς από το χείλος της κάτω γνάθου.

Σ’ αυτή την εγχείρηση μπορεί να προκληθεί κάκωση των νεύρων της γλώσσας. Οι εμφανιζόμενες τότε διαταραχές της κινητικότητας, της αισθητικότητας και της γεύσης των αντίστοιχων τμημάτων της γλώσσας, μπορεί σιγά-σιγά να υποχωρήσουν.

Εκτός απ’ αυτό, πολύ σπάνια μπορεί να γίνει μια κάκωση του κατώτερου, στοματικού κλάδου του προσωπικού ν. και έτσι έχουμε σαν αποτέλεσμα μια παροδική ή μόνιμη πτώση της σύστοιχης γωνίας του στόματος.

Η αφαίρεση του υπογνάθιου σιαλογόνου αδένα δεν δημιουργεί ανωμαλία στην παραγωγή σάλιου γιατί υπάρχουν κα άλλοι αδένες που παράγουν κανονικά.

Συνήθως η επέμβαση αφήνει μια μικρή ουλή στο σημείο της τομής, σκληρή στην αρχή που με το χρόνο γίνεται σχεδόν σαν το γύρω φυσιολογικό δέρμα.

Όταν υπάρχει ιστορικό σε εσάς ή την οικογένειά σας, τάση για αιμορραγία, που δύσκολα σταματά, μετά από μικροτραυματισμούς ή εξαγωγή δοντιών, πρέπει να το πείτε στο γιατρό.

Ενημερώστε τον επίσης για τις ασθένειές σας και για φάρμακα που τυχόν παίρνετε, όπως και για υπερευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα ή φαγητά (π.χ. κοκκίνισμα δέρματος, εξάνθημα, σπυράκια, σχηματισμός μικροκηλίδων, κ.ά.).

Εάν δεν καταλάβατε κάτι απ’ αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε τον γιατρό.

ΟΙ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ

Οι παθήσεις της παρωτίδας είναι συνήθως ανώδυνες διογκώσεις πλησίον της γωνίας της κάτω γνάθου. Μπορεί να οφείλονται σε:

α) αποφρακτικού τύπου αίτια των εκφορητικών πόρων της παρωτίδας

β) φλεγμονώδη αίτια και

γ) σε όγκους της παρωτίδας, που μπορεί να είναι καλοήθεις ως επί το πλείστον ή κακοήθεις.

Η διάγνωση των διογκώσεων αυτών γίνεται από το αναλυτικό ιστορικό, την ψηλάφηση και των διαφόρων παρακλινικών εξετάσεων, ECHO, CT ή MRI και συμπληρώνεται με FNA.

Η θεραπεία των διογκώσεων αυτών είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου με μεγάλη προσοχή του προσωπικού νεύρου που διέρχεται μέσα από την παρωτίδας και μετεγχειρητικά η φροντίδα της νοσηλεύτριας πρέπει να είναι στην παρακολούθηση της παροχέτευσης, τη λειτουργία αιματώματος.

Εγχείρηση στην παρωτίδα.

Σε όγκους και χρόνιες φλεγμονές της παρωτίδας είναι συχνά απαραίτητο να αφαιρέσουμε τμήμα ή ολόκληρο τον αδένα.

Το μέγεθος και ο τρόπος εξάπλωσης του όγκου μέσα στον αδένα μπορεί να προκαθοριστεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Γι’ αυτό δεν μπορεί να προκαθορισθεί το μέγεθος της εγχείρησης.

Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να απελευθερωθεί ο αδένας με μία ή περισσότερες τομές του δέρματος.

Σε ολική αφαίρεση της παρωτίδας το δέρμα καθιζάνει (κάθεται) στην περιοχή της εγχείρησης.

Το προσωπικό νεύρο, που κινεί τους μυς του σύστοιχου ημιμορίου του προσώπου, περνά μέσα από την παρωτίδα και διακλαδίζεται μέσα σ’ αυτήν στους πολύ λεπτούς κλάδους του.

Σε κάθε εγχείρηση της παρωτίδας υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού του προσωπικού νεύρου. Ο χειρουργός γνωρίζει τον κίνδυνο.

Ο τραυματισμός αυτός μπορεί να οδηγήσει σε μερική ή ολική παράλυση του ημιμορίου του προσώπου. Σε φλεγμονές και περιγεγραμμένους καλοήθεις όγκους, μπορεί να αποφευχθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις μια τέτοια παράλυση του νεύρου. Σε όγκους όμως που εξαπλώνονται γρήγορα, με απειλή για τη ζωή του αρρώστου, το νεύρου θυσιάζεται για να θεραπευθεί ο άρρωστος. Υπάρχουν δυνατότητες να γίνει πλαστική αποκατάσταση, αργότερα. Το νεύρο θα θυσιαστεί όταν δεν γίνεται αλλιώς.

Όταν υπάρχει ιστορικό σε σας ή την οικογένειά σας, τάση για αιμορραγία, που δύσκολα σταματά, μετά από μικροτραυματισμούς, ή εξαγωγή δοντιών, πρέπει να το πείτε στον γιατρό.

Ενημερώστε τον επίσης για τις ασθένειές σας και για τα φάρμακα που τυχόν παίρνετε, όπως και για υπερευαισθησία σε ορισμένα φάρμακα ή φαγητά (π.χ. κοκκίνισμα δέρματος, εξάνθημα, σπυράκια, φαγούρα, σχηματισμός μικροκηλίδων, κ.ά.).

Αν δεν καταλάβετε κάτι απ’ αυτές τις εξηγήσεις ρωτήστε τον γιατρό.

Καθαρισμός της μαστοειδούς απόφυσης (Μαστοειδεκτομή).

Όταν μια μέση ωτίτιδα (φλεγμονή του μέσου αυτιού) επιπλακεί με επέκταση της φλεγμονής στο σύστημα των οστικών κυψελίδων, που βρίσκονται πίσω και γύρω από το αυτί (μαστοειδείς) και διαπυηθούν αυτές, τότε θα πρέπει να καθαρίσουμε αυτή την εστία με μια εγχείρηση που λέγεται μαστοειδεκτομή.

Η επέμβαση γίνεται με γενική ή τοπική νάρκωση και ανοίγουμε το οστό, αφού κάνουμε μια τομή στο δέρμα, πίσω από το πτερύγιο του αυτιού.

Στη συνέχεια ανοίγεται η μαστοειδής και καθαρίζεται όλο το σύστημα των κυψελίδων της μαστοειδούς (οι οποίες φυσιολογικά πρέπει να έχουν αέρα), από το πύο και τα σαρκία.

Έτσι αποφεύγονται άσχημα επακόλουθα που μπορεί να απειλήσουν και τη ζωή του αρρώστου, αν δεν γίνει η εγχείρηση (μηνιγγίτιδα, κ.ά.).

Μ’ αυτή την επέμβαση έχουμε σε λίγες ημέρες μία βελτίωση και σε μερικές εβδομάδες πλήρη ίαση της φλεγμονής του μέσου αυτιού και της μαστοειδούς απόφυσης. Στο διάστημα αυτό, 4-5 εβδομάδες, υπάρχει συστηματική φροντίδα και καθαρισμός του αυτιού από τον γιατρό.

Μπορεί να εμφανισθεί μετά την εγχείρηση ζάλη ή ίλιγγος.

Το προσωπικό νεύρο διατρέχει το οστό της μαστοειδούς απόφυσης.

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να τραυματιστεί και έτσι να έχουμε μια παροδική ή μόνιμη παράλυση του σύστοιχου ημιμόριου του προσώπου ή να τραυματιστεί ο λαβύρινθος.

Αν διαπιστωθεί στη διάρκεια της επέμβασης ότι η διαπύηση έχει ξεφύγει από τα όρια της μαστοειδούς απόφυσης και έχει επεκταθεί, τότε ο χειρουργός πρέπει να κάνει όλους τους κατάλληλους χειρισμούς για να καθαρίσει και να σταματήσει αυτή την (παθολογική) επέκταση της φλεγμονή. Σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως αναγκασθεί να θυσιάσει στοιχεία της περιοχής, ακόμα και σε βάρος της ακοής από το σύστοιχο αυτί. Σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως χρειασθεί και άλλη επέμβαση για ολοκλήρωση του στόχου ή για βελτίωση της ακοής.

Εγχείρηση στο αυτί, σε μια χρόνια διαπύηση των οστών ή και σε σχηματισμό χολοστεατόματος.

Οι φλεγμονές του μέσου αυτιού μπορεί να έχουν πολύ επικίνδυνα επακόλουθα, όπως π.χ. μηνιγγίτιδα, απόστημα εγκεφάλου, διαπύηση του εσωτερικού αυτιού, κώφωση, διαταραχές ισορροπίας του σώματος (ίλιγγος, αστάθεια, παράλυση του προσωπικού, κ.ά.)

Η εγχείρηση έχει πρώτο σκοπό να απομακρύνει τα στοιχεία που  καταστράφηκαν και έτσι να διώξει τους κινδύνους της φλεγμονής που υπάρχουν για τον άρρωστο. Γι’ αυτό θα πρέπει να απομακρυνθεί ένα ορισμένο τμήμα του οστού, ακόμα και τα ακουστικά οστάρια. Έτσι, έχουμε σαν επακόλουθο να χειροτερεύσει η ακουστική ικανότητα.

Σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί στην επέμβαση να διατηρηθεί η ακουστική ικανότητα ή σε μια άλλη, δεύτερη εγχείρηση, μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, να αποκατασταθεί ή να καλυτερεύσει η ακοή.

Η έκταση της πάθησης διαπιστώνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της επέμβασης, γι’ αυτό και το είδος της εγχείρησης καθορίζεται στη διάρκειά της.

Η τομή του δέρματος γίνεται συνήθως πίσω από το πτερύγιο του αυτιού ή καμιά φορά και μπροστά, στην είσοδο του ακουστικού πόρου.

Το προσωπικό νεύρο που διατρέχει τα οστά της περιοχής μπορεί εύκολα να τραυματιστεί. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια παροδική ή μόνιμη παράλυση του σύστοιχου ημιμορίου του προσώπου. Αυτό είναι μια σπάνια επιπλοκή της εγχείρησης όπως και ο τραυματισμός του λαβύρινθου.

Επειδή αυτή η φλεγμονώδης πάθηση που καταστρέφει το οστούν, βρίσκεται πολύ κοντά στο όργανο της ισορροπίας του σώματος, μπορεί αυτή η πάθηση να επηρεάσει τη λειτουργία της ισορροπίας να έχουμε σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση ιλίγγων.

Μετά την επέμβαση πωματίζεται το αυτί. Αυτός ο πωματισμός παραμένει 7-8 ημέρες. Ο άρρωστος μένει στο κρεβάτι για 48 ώρες και παραμένει μέσα στην Κλινική περίπου 9-10 ημέρες.

Αν διαπιστωθεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης ότι η φλεγμονή έχει ξεπεράσει τα όρια του αυτιού, θα πρέπει ο χειρουργός να κάνει όλους τους κατάλληλους χειρισμούς για να καθαρίσει και να αποτρέψει από κάθε επικίνδυνη επιπλοκή. Κάποτε ίσως χρειασθεί και άλλη εγχείρηση για τη βελτίωση της ακοής. Σας ξαναυπενθυμίζουμε ότι η εγχείρηση γίνεται κατ’ αρχή για τη διασφάλιση της ζωής σας και όχι για την ακοή σας.

Τυμπανοπλαστική.

Η τυμπανοπλαστική ως επέμβαση, αποβλέπει αφενός στην απομάκρυνση των στοιχείων που πάσχουν και αφετέρου στη βελτίωση της ακοής, με την αντικατάσταση του συστήματος μετάδοσης του ήχου προς το εσωτερικό αυτί.

Για το σκοπό αυτό, μπορεί να χρειαστεί να κλειστεί μια τρύπα στο τύμπανο, με λωρίδα συνδετικών ιστών και δέρματος και πιθανόν να αντικατασταθεί ένα ή περισσότερα από τα ακουστικά οστάρια.

Η τομή του δέρματος γίνεται συνήθως πίσω από το αυτί, σπανιότερα όμως και μπροστά από το αυτί, στην είσοδο του έξω ακουστικού πόρου.

Η επέμβαση μπορεί να είναι τεχνικά πολύ δύσκολη και δεν είναι πάντοτε και σε όλες τις περιπτώσεις επιτυχής.

Συχνά αποφασίζεται μόνο κατά την εγχείρηση, ποιοι χειρισμοί πρέπει να γίνουν και ποιες προοπτικές υπάρχουν, για μια βελτίωση της ακοής.

Μετά την εγχείρηση πωματίζεται ο έξω ακουστικός πόρος.

Ο πωματισμός παραμένει περίπου 1 εβδομάδα, ενώ δύο εβδομάδες περίπου δεν πρέπει να φυσάτε τη μύτη.

Η παραμονή στο Νοσοκομείο σε μια φυσιολογική εξέλιξη της εγχείρησης και αποθεραπεία, διαρκεί περίπου 10 ημέρες.

Το προσωπικό νεύρο, που διατρέχει το όργανο της ακοής μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να τραυματιστεί.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια παροδική ή μόνιμη παράλυση του ημιμορίου του προσώπου. Επίσης μπορεί να εμφανισθούν στη χειρουργημένη πλευρά, διαταραχές της γεύσης, που εξαφανίζονται συνήθως μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες.

Πολύ σπάνια μπορεί να χειροτερεύσει η ακοή μετά από μια τέτοια εγχείρηση και σε σπανιότερες περιπτώσεις μπορεί να επέλθει ολοκληρωτική κώφωση. Υποτροπή της διάτρησης δεν είναι σπάνια.

Σε πολύ λίγες μεμονωμένες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανισθούν προσβολές ιλίγγου, μετά την εγχείρηση, και αυτό, γιατί υπάρχουν πολύ στενές σχέσεις της περιοχής που χειρουργείται, με το σύστημα της ισορροπίας του σώματος.

Μετά την εγχείρηση χρειάζεται στην πρώτη φάση τακτική και συστηματική παρακολούθηση από τι γιατρό και τήρηση των οδηγιών.

Εγχείρηση ωτοσκλήρυνσης (Αναβολεκτομή).

Η αιτία της βαρηκοΐας σας μπορεί να είναι μια ακινησία του αναβολέα και να οφείλεται στο ότι ο αναβολέας έχει καθηλωθεί στη βάση του με μια οστική ανάπτυξη, που δεν τον αφήνει να ταλαντεύεται. Η πάθηση αυτή λέγεται ωτοσκλήρυνση. Έτσι, οι κινήσεις των οσταρίων, που δημιουργούνται από τα ηχητικά κύματα που φθάνουν στο τύμπανο δεν μεταδίδονται ικανοποιητικά στο εσωτερικό αυτί. Η Ωτοσκλήρυνση προχωρεί προοδευτικά, άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά και δεν μπορεί να επηρεαστεί από φάρμακα.

Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται στη διάρκεια της επέμβασης, ως εξής: με μια τομή διευρύνεται ο έξω ακουστικός πόρος, κατεβαίνει το τύμπανο προς τα εμπρός και ελέγχεται η κινητικότητα της ακουστικής αλυσίδας (σφύρα, άκμονας, αναβολέας) κάτω από το χειρουργικό μικροσκόπιο. Ο καθηλωμένος αναβολέας αφαιρείται. Η σύνδεση με τα υπόλοιπα ακουστικά οστάρια εξασφαλίζεται με μία ειδική πρόθεση.

Η βελτίωση της ακοής μπορεί να διαπιστωθεί ακόμα και στη διάρκεια της επέμβασης, όταν αυτή γίνεται με τοπική αναισθησία. Η κατανόηση όμως της ομιλίας βελτιώνεται στις επόμενες εβδομάδες μετά την εγχείρηση.

Η εγχείρηση μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία και είναι πρακτικά ανώδυνη. Η βελτίωση της ακοής είναι μεγάλη μετά την εγχείρηση, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί το αποτέλεσμα για κάθε περίπτωση. Σε μερικές περιπτώσεις παραμένει η ίδια βαρηκοΐα, και οι εμβοές παραμένουν ακόμη (πολύ σπάνια) χειροτερεύει η ακοή, μέχρι ολική κώφωση.

Για να είναι το ποσοστό αποτυχίας όσο το δυνατό μικρότερο και να αποφευχθούν μετέπειτα φλεγμονές, χειρουργείται πρώτα το αυτί που ακούει χειρότερα και δίνονται διάφορα φάρμακα. Μπορεί να εμφανισθεί ίλιγγος κατά την εγχείρηση, που υποχωρεί (σε λίγες ημέρες ή και μήνες).

Αν σκισθεί το τύμπανο κατά την επέμβαση (αυτό συμβαίνει σε πολύ λεπτά ή ουλώδη τύμπανα) κλείνεται η ρήξη στην ίδια επέμβαση. Έτσι δεν επηρεάζεται το αποτέλεσμα της επέμβασης και η αποθεραπεία γίνεται ομαλά.

Μια γλυκιά ή μεταλλική γεύση, που υπάρχει μετά την εγχείρηση στη σύστοιχη πλευρά της γλώσσας, υποχωρεί σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες. Σπανιότερα μπορεί να παραμείνουν διαταραχές της γεύσης πάνω από 6 μήνες.

Ο άρρωστος παραμένει στο κρεβάτι για 48 ώρες και οι κινήσεις του είναι ήπιες. Η παραμονή στο Νοσοκομείο δεν ξεπερνά τις 7 ημέρες και η ανικανότητα για εργασία τις 3-4 εβδομάδες. Τις πρώτες 4 εβδομάδες μετά την εγχείρηση μη φυσάτε δυνατά τη μύτη σας και όταν φτερνίζεστε να αφήνετε ανοικτό το στόμα και να μην κλείνετε τη μύτη. Χρειάζεται έλεγχος κάθε εβδομάδα για 4-5 εβδομάδες.

Ριζική εκτομή για όγκο στο αυτί.

Η εξέταση και η βιοψία έδειξαν ότι υπάρχει ένας κακοήθης όγκος στο αυτί και πρέπει να κάνουμε ριζικό καθαρισμό.

Ο στόχος είναι η διάσωση του αρρώστου και γι’ αυτό η αφαίρεση θα είναι τέτοια, που θα στερήσει από το αυτί αυτό την ακοή –αν εξακολουθεί να υπάρχει-. Όταν όλα πάνε καλά, υπάρχει δυνατότητα στο μέλλον για νέα επέμβαση, για βελτίωση της ακοής. Προς το παρόν, στόχος είναι η διάσωση του αρρώστου.

Επειδή από το χώρο αυτό που βρίσκεται ο όγκος, περνάει το προσωπικό νεύρο, θα πρέπει να περιμένουμε μετά την εγχείρηση –αν δεν υπάρχει ήδη-, μια παράλυση του προσωπικού νεύρου. Μια πλαστική εγχείρηση μπορεί στο μέλλον να βελτιώσει την εμφάνιση του προσώπου.

Μετά την εγχείρηση μπορεί να εμφανισθούν προσωρινά, ίλιγγος, αστάθεια. Επίσης μετά την εγχείρηση, μπορεί το αυτί να συνεχίζει να τρέχει και χρειάζεται αγωγή και φροντίδα.

Θα χρειασθεί να βρίσκεστε κάτω από ιατρική παρακολούθηση στην αρχή κάθε εβδομάδα, για ένα μήνα κι έπειτα κάθε μήνα για 6 μήνες και στη συνέχεια κάθε εξάμηνο και κάθε χρόνο.

Μετά την εγχείρηση ή και αργότερα ίσως χρειασθεί συμπληρωματικά να γίνει και ακτινοθεραπεία.

Ακολουθείστε για όλα τις οδηγίες του προσωπικού της Κλινικής και ενημερώστε το για κάθε τι που σας απασχολεί.

Ριζική εγχείρηση στο μέσο τριτημόριο του προσώπου.

Όταν η βιοψία από μια ύποπτη μάζα, του μέσου τριτημόριου του προσώπου είναι θετική, θα χρειασθεί μια ευρύτερη χειρουργική επέμβαση. Στόχος είναι η εξάλειψη της αρρώστιας, με όσο το δυνατό μικρότερη αισθητική και λειτουργική βλάβη.

Η ποιότητα και το είδος του νεοπλάσματος, η έκταση που καταλαμβάνει και το αν έχει προσβάλει γύρω ιστούς και οστά καθορίζουν και το είδος της θεραπείας. Αυτό είναι θέμα που θα καθοριστεί από τους γιατρούς με μια σειρά από εξετάσεις αλλά συχνά και κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία θα χρειασθεί να αφαιρεθεί το νεόπλασμα μαζί με υγιείς ιστούς γύρω-γύρω. Σ’ όλες τις περιπτώσεις η τομή του δέρματος είναι μεγάλη για να φανεί όλη η έκταση του όγκου και για να αφαιρεθεί το νεόπλασμα εύκολα.

Στις επεμβάσεις αυτές δημιουργούνται από την αφαίρεση ελλείμματα που γίνεται προσπάθεια να δημιουργούν όσο το δυνατό μικρότερη δυσμορφία. Η φύση της πάθησης δεν επιτρέπει συμβιβασμούς. Το πρώτο που επιδιώκεται είναι η διασφάλιση της ζωής σας.

Όταν χρειασθεί να αφαιρεθεί η άνω γνάθος από τη μία πλευρά, ή ένα τμήμα της, σχηματίζεται μία ενιαία κοιλότητα με τη μύτη ή μια επικοινωνία με το στόμα, που χρειάζονται μετά την εγχείρηση, τακτικό καθαρισμό και κατασκευή οδοντοπροσθετικής εργασίας. Στην περίπτωση αυτή θα σας δοθούν οδηγίες και θα χρειασθεί να συνεργασθούμε με Οδοντίατρο και Οδοντοπροσθετικό.

Μετά τη θεραπεία χρειάζεται τακτικός έλεγχος στην αρχή κάθε μήνα και στη συνέχεια κάθε 6 μήνες, για ένα χρονικό διάστημα.

Σ’ ορισμένες περιπτώσεις ίσως χρειασθεί συμπληρωματική ακτινοβολία που θα γίνει σε ακτινοθεραπευτικό κέντρο. Αυτό μπορεί να γίνει μετά την εγχείρηση ή και αργότερα.

Για κάθε πρόβλημά σας να απευθύνεστε στην Κλινική, στο γιατρό σας ή στον υπεύθυνο του ειδικού Εξωτερικού Ιατρείου.

Ριζική εγχείρηση σε προσβολή του κόγχου.

Πολλά νεοπλάσματα που αναπτύσσονται γύρω από τον κόγχο απειλούν και τον οφθαλμό. Η απειλή αυτή εκδηλώνεται με εξόφθαλμο, πόνους στον κόγχο ή και χωρίς σαφή ενοχλήματα.

Ο κλινικός και ο ακτινολογικός έλεγχος μαζί με τη βιοψία καθορίζουν το είδος και την έκταση του νεοπλάσματος και προδιαγράφουν τη θεραπεία που απαιτείται. Το τι θα αφαιρεθεί όμως στην επέμβαση, καθορίζεται μερικές φορές στην εγχείρηση, ανάλογα με τα ευρήματα.

Στόχος της αντιμετώπισης είναι η ριζική αφαίρεση του όγκου για τη διάσωσή σας, με όσο το δυνατό μικρότερα αισθητικά προβλήματα και με διατήρηση της όρασής σας.

Σ’ ορισμένες περιπτώσεις όμως, το νεόπλασμα έχει διηθήσει τα οστά του κόγχου ή και τον οφθαλμό και τότε, ίσως χρειασθεί μετά από υπεύθυνο και πλήρη έλεγχο, να αποφασισθεί μαζί και η αφαίρεση του οφθαλμού. Αυτό βεβαίως είναι μια αναπηρία, αναγκαία όμως, για τη διάσωσή σας.

Συχνά η όραση εξακολουθεί να υπάρχει πριν από την εγχείρηση, παρά την προσβολή του κόγχου, και θα θεωρηθεί «παράλογο» ίσως, το ότι απαιτείται εξόρυξη του οφθαλμού. Για να φθάσουμε όμως στην απόφαση αυτή, έχουμε εξαντλήσει τις προσπάθειες για να την αποφύγουμε.

Σκόπιμο είναι να συζητήσετε εσείς και οι δικοί σας με τον χειρουργό, τους λόγους που επιβάλλουν τη ριζική αυτή εγχείρηση. Η σωτηρία της ζωής, επιβάλλει πολλές φορές, τη θυσία ορισμένων οργάνων. Ο δισταγμός σε μια τέτοια περίπτωση απειλεί άμεσα τη ζωή και δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει αργότερα, «αν ξαναφανεί ο όγκος». Η αρχική εγχείρηση πρέπει να είναι ριζική.

Σε μερικές περιπτώσεις ίσως χρειασθεί συμπληρωματική ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία πριν ή μετά την εγχείρηση.

Μετά την εγχείρηση θα χρειασθεί να γίνεται τακτικός έλεγχος από τον χειρουργό κάθε μήνα στην αρχή και κάθε 6μηνο αργότερα, και μετά από ένα χρονικό διάστημα, μπορεί να κατασκευασθεί τεχνητή πρόθεση, στη θέση του κόγχου και του οφθαλμού.

ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΔΟΝΤΙΩΝ

Κακώσεις δοντιών σε ενήλικες-παιδιά-διαφορές-νεογιλά μόνιμα. Πότε χρειάζεται αντιμετώπιση.

Ένας τραυματισμός στο πρόσωπο από πέσιμο ή τροχαίο ατύχημα μπορεί να έχει άσχημες συνέπειες στα δόντια, τα χείλη και τις γνάθους.

Συνέπεια της μεγάλης δύναμης που δέχονται τα δόντια είναι το γεγονός ότι μετά μπορεί να κουνιούνται, να πονάνε όταν τα αγγίξετε, να τρέχει αίμα γύρω από τα ούλα, να έχουν μια μικρή ή μεγάλη απόκλιση από την προηγούμενη θέση τους, να έχει σπάσει ένα μέρος των δοντιών ή να λείπουν από τη θέση τους τελείως.

Στα μικρά παιδιά ο σύνδεσμος των δοντιών με τη γνάθο είναι πιο χαλαρός είναι συχνό το φαινόμενο να σφηνωθούν τα δόντια μέσα στη γνάθο ή να αποσπαστεί απ’ αυτή.

Μια άλλη κατηγορία ασθενών που μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τα δόντια είναι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία στην ευρύτερη περιοχή του προσώπου. Άμεση συνέπεια της ακτινοθεραπείας είναι η ελάττωση του σάλιου στο στόμα. Έτσι, εκτός από το πρόβλημα της ξηροστομίας, χάνεται η προστατευτική ασπίδα του σάλιου έναντι των βακτηριδίων που αφθονούν στα δόντια. Τα δόντια τερηδονίζονται πιο εύκολα, γίνονται εύθρυπτα, είναι ευαίσθητα στο ζεστό και στο κρύο (τσάι ή παγωτό) και κινδυνεύουν από κατάγματα.

Η αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων (κατάγματα δοντιών και πολυτερηδονισμός) δεν έχει το χαρακτήρα του επείγοντος. Γι’ αυτό και η θεραπεία τους θα ακολουθήσει μετά την έξοδο του ασθενούς από το Νοσοκομείο. Χρειάζεται όμως μια πρώτη εκτίμηση του στόματος.

Στο διάστημα της νοσηλείας γίνεται λείανση κάθε αιχμηρής άκρης στα δόντια που μπορεί να τραυματίζει τη γλώσσα και τα ούλα. Ακολουθεί ακτινογραφικός έλεγχος με πανοραμική ακτινογραφία, πλάγια και οπισθοπρόσθια κεφαλομετρική, κόλπων προσώπου και όποια άλλη απαιτηθεί ανάλογα με την εντόπιση του προβλήματος. Γεγονός είναι πάντως ότι τα κατάγματα δύσκολα γίνονται αντιληπτά τα μέρη των δοντιών που είχαν σπάσει.

Αν τα δόντια έχουν μετακινηθεί ή εμφανίζουν μεγάλη κινητικότητα γίνεται έλεγχος του νεύρου του δοντιού κατά πόσο λειτουργεί ή έχει υποστεί βλάβη και στη συνέχεια τα δόντια ναρθηκοποιούνται (ακινητοποιούνται και συγκρατούνται) με τα διπλανά για ένα διάστημα ώστε να σταθεροποιηθούν στη γνάθο. Όποια άλλη οδοντική θεραπεία απαιτηθεί μπορεί να ακολουθήσει μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο.

Στο διάστημα της νοσηλείας εκτός από τα παυσίπονα για την αντιμετώπιση του πόνου απαραίτητα πρέπει να εφαρμόζει οδηγίες στοματικής υγιεινής, σε όλα τα δόντια, εκτός από αυτά που έχουν κάταγμα:

1.    Βούρτσισμα των δοντιών με φθοριούχο οδοντόκρεμα τύπου gel καθημερινά, πρωί και βράδυ.

2.    Συμπληρωματικός καθαρισμός με μεσοδόντια βουρτσάκια (συστήνεται και σε ναρθηκοποιημένα δόντια).

3.    Επάλειψη δοντιών με φθοριούχο gel κάθε βράδυ, χωρίς ξέπλυμα.

4.    Επάλειψη δοντιών με gel χλωρεξιδίνης μετά το κύριο γεύμα.

5.    Αποφυγή όξινων και ζαχαρούχων αναψυκτικών.

6.    Συνιστάται η χρήση οδοντότσιχλας χωρίς ζάχαρη.

Αφαίρεση πολύποδα των φωνητικών χορδών-χορδεκτομή.

Η λαρυγγοσκόπηση έδειξε ότι το βράγχος της φωνής σας οφείλεται σε πολύποδα των φωνητικών χορδών, που πρέπει να αφαιρεθεί.

Η αφαίρεση αυτή θα γίνει με γενική αναισθησία και είναι βασικά μια λεπτή απλή επέμβαση. Η επέμβαση γίνεται μέσα στο λάρυγγα από το στόμα, γι’ αυτό και δεν γίνεται εξωτερική τομή στο δέρμα.

Για 3-4 ώρες μετά την αφαίρεση δεν πρέπει να φάτε ή να πιείτε τίποτα, για να μην λοξοδρομήσει προς το λάρυγγα με κίνδυνο να πγίνεστε.

Δεν θα μιλάτε για 3 ημέρες, αλλά θα γράφετε ότι θέλετε. Μπορεί μετά την εγχείρηση, να παραμείνει, προσωρινά ή περισσότερο ένα μικρό βράγχος φωνής.

Λαρυγγόσπασμος κάποτε μετά την αποσωλήνωση δημιουργεί δύσπνοια και οι συνοδοί ειδοποιούν το γιατρό. Ίσως μετά την εγχείρηση αισθάνεστε κάποια δυσκολία στην κατάποση. Ειδοποιείστε την αδελφή ή το γιατρό, αν βήξετε αίμα ή αν αισθάνεστε δυσκολία στην αναπνοή.

Την επόμενη ή μεθεπόμενη ημέρα από την εγχείρηση και αφού σας ελέγξει ο γιατρός μπορείτε να πάτε σπίτι σας, ακολουθώντας τις οδηγίες.

Αποφύγετε τις σκόνες, τις φωνές, κόψτε τελείως το κάπνισμα. Θα χρειασθεί επανέλεγχος σε 6 μήνες, καθώς και αν ξαναπαρουσιασθεί βράγχος. Καμιά φορά ο πολύποδας ξαναδημιουργείται.

Σ’ άλλες σπάνιες περιπτώσεις, ο κλινικός έλεγχος ή η ιστολογική εξέταση, δείχνουν ότι υπάρχει μια αρχόμενη κακοήθεια, οπότε θα χρειασθεί ίσως χορδεκτομή. Στην περίπτωση αυτή η διαδικασία είναι ανάλογη, αλλά μετά την εγχείρηση παραμένει κάποιο βράγχος και παράλληλα χρειάζεται τακτικός έλεγχος, στην αρχή κάθε 3 μήνες και αργότερα αραιότερα.

Τμηματική αφαίρεση του λάρυγγα.

Ο έλεγχος που έγινε και η βιοψία, έδειξαν, ότι υπάρχει ένα κακοήθες νεόπλασμα στο λάρυγγα. Ευτυχώς η έκταση και το είδος είναι τέτοια, που μας επιτρέπουν να γίνει τμηματική λαρυγγεκτομή, ώστε να διατηρηθεί μετά την εγχείρηση, η κανονική αναπνευστική οδός και η ομιλία. Η δυνατότητα αυτή να διατηρηθεί τμήμα του λάρυγγα, είναι μια μεγάλη πρόοδος της λειτουργικής χειρουργικής του λάρυγγα.

Σε μερικές όμως περιπτώσεις, μπορεί να διαπιστωθεί στη διάρκεια της εγχείρησης, ότι ο όγκος έχει επεκταθεί σε περισσότερα σημεία του λάρυγγα και να απαιτηθεί ολική λαρυγγεκτομή. Αν υπάρξει μια τέτοια περίπτωση ο χειρουργός –σε συνεννόηση με τους δικούς σας- είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει ριζικότερα για να σώσει τη ζωή σας.

Στην τμηματική λαρυγγεκτομή –όπως προβλέπεται για την περίπτωσή σας- αφαιρείται το τμήμα εκείνο του λάρυγγα, που έχει προσβάλλει ο όγκος, αλλά διατηρείται το υπόλοιπο.

Σ’ ορισμένες περιπτώσεις, ίσως χρειασθεί να γίνει καθαρισμός του τραχήλου από τους λεμφαδένες και ίσως επίσης χρειασθεί να γίνει και συμπληρωματική ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία.

Προσωρινά θα γίνει τραχειοτομή για να αναπνέετε στην εγχείρηση και εωσότου κλείσουν τα τραύματα, οπότε και θα ξανακλείσουμε το τραχειόστομα.

Η διατροφή θα γίνει προσωρινά και για 10-15 ημέρες με ένα σωλήνα που κατεβαίνει από τη μύτη προς το στομάχι. Μόλις αφαιρεθεί ο σωλήνας, είναι πιθανό, αν έχετε προσωρινά, μερικά προβλήματα εισρόφησης στην κατάποση των υγρών τροφών, με πρόκληση βήχα, που με το χρόνο θα σταματήσουν. Χρειάζεται προσεκτική κατάποση, υπομονή και επιμονή. Τα προβλήματα στην κατάποση και την ομιλία με το χρόνο θα περιορισθούν.

Το πρώτο διάστημα χρειάζεται να γίνονται αναρροφήσεις των εκκρίσεων της τραχείας από την Αδελφή ή από τον συνοδό, σύμφωνα με τις οδηγίες των Αδελφών. Μην επιτρέψετε να παραμένουν στο θάλαμο πολλοί συνοδοί, γιατί δημιουργούνται προβλήματα τόσο σε εσάς όσο και στους συνανθρώπους σας.

Μετά τη δεύτερη μέρα να σηκώνεστε από το κρεβάτι και να προσπαθείτε 5-6 φορές την ημέρα να αναπνέετε, για μερικές φορές βαθειά, φουσκώνοντας το στήθος σας. Προσπαθήστε να βγάζετε βήχοντας τις εκκρίσεις από τους βρόγχους σας. Αυτή την άσκηση θα την κάνετε και όλες τις ημέρες πριν από την εγχείρηση, όπως επίσης θα πλένετε πολλές φορές την ημέρα το στόμα σας και 2-3 φορές τα δόντια σας. Φυσικά το κάπνισμα έχει σταματήσει και πρέπει να αποφεύγετε τους χώρους όπου καπνίζουν.

Βγαίνοντας από την Κλινική, η ομιλία σας θα έχει επηρεαστεί από την εγχείρηση, αλλά θα υπάρχει. Μέρα με τη μέρα θα είστε καλύτερα και θα ξαναγυρίσετε στην κανονική ζωή σας και στη δουλειά σας.

Ο επανέλεγχος, τακτικός στην αρχή και αραιός αργότερα είναι απαραίτητος. Ιδιαίτερα θα προσέχετε, μήπως εμφανισθεί κάποια διόγκωση στον τράχηλο, οπότε αμέσως θα έρθετε στην Κλινική για επανέλεγχο.

Ριζική εγχείρηση του λάρυγγα-Λαρυγγεκτομή.

Ο έλεγχος που έγινε και η βιοψία, έδειξαν ότι υπάρχει ένα κακοήθες νεόπλασμα στο λάρυγγα. Η έκταση και το είδος του είναι τέτοια ώστε πρέπει να γίνει μια ριζική εγχείρηση για τη διάσωσή σας. Σ’ ορισμένες περιπτώσεις, όπου υπάρχουν και διογκωμένοι τραχηλικοί λεμφαδένες, θα χρειασθεί και καθαρισμός του τραχήλου από τους λεμφαδένες.

Με την εγχείρηση αυτή (ολική λαρυγγεκτομή), θα διατηρηθεί η αναπνοή και η κατάποση, αλλά θα στερηθείτε τη φωνή σας –μέχρις ότου εφαρμοσθεί ένας από τους τρόπους αποκατάστασης  της ομιλίας.

Η αναπνοή σας, μετά την αφαίρεση του λάρυγγα, θα εξυπηρετείτε από το τραχειόστομα. Θα σας δοθούν οδηγίες πως θα αλλάζετε και θα καθαρίζετε τον τραχειοσωλήνα, που είναι απαραίτητος στο πρώτο διάστημα μέχρις ότου το τραχειόστομα πάρει το οριστικό σχήμα και εύρος (περίπου 6 μήνες).

Η λαρυγγεκτομή είναι οπωσδήποτε μια αναπηρία, αλλά για την έκταση και το είδος του όγκου σας στο λάρυγγα είναι η μόνο θεραπεία για τη διάσωσή σας. Κάθε αναβολή αυξάνει τον κίνδυνο για μελλοντική επέκταση και κίνδυνο ασφυξίας.

Σε άρνησή σας να χειρουργηθείτε, αργά ή γρήγορα ο όγκος θα δυσκολέψει την αναπνοή και θα οδηγήσει πάλι στην ανάγκη τραχειοστομίας. Τότε όμως, η αρρώστια θα απειλεί τη ζωή σας και είναι αμφίβολο αν μπορεί να γίνει τότε επέμβαση, που να μπορεί να έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο, που χειρουργήθηκαν έγκαιρα, ζουν και εργάζονται, χωρίς κίνδυνο πια, πολλοί με αποκατάσταση της ομιλίας τους.

Από την ώρα που συμφωνείτε, ότι η εγχείρηση είναι απαραίτητη και αναπόφευκτη, συνεργαστείτε με τον γιατρό σας, ώστε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη η ταλαιπωρία.

Πριν από την εγχείρηση, βοηθήστε τα πνευμόνια σας 5-6 φορές την ημέρα, αναπνέοντας βαθειά μπροστά στο παράθυρο. Αποφύγετε τη σκόνη, το κάπνισμα, την κούραση. Πλύνετε τακτικά τα δόντια σας 2-3 φορές την ημέρα και ξεπλύνετε τακτικά το στόμα σας. Ενημερώστε τον γιατρό σας εάν έχετε οδοντοστοιχίες, χαλασμένα δόντια ή προβλήματα από τα πνευμόνια σας, τα νεφρά ή άλλα όργανα.

Μετά την εγχείρηση θα αναπνέετε από το τραχειόστομα και τον τραχειοσωλήνα, που θα αλλάζετε τις επόμενες ημέρες τακτικά. Μη φοβάστε δεν υπάρχει κίνδυνος. Η Αδελφή Νοσοκόμα θα κάνει κατά διαστήματα, αναρρόφηση των εκκρίσεων από την τραχεία σας. Αυτό μπορεί να το κάνει και ο συνοδός, σύμφωνα με τις οδηγίες των Αδελφών. Επίσης τακτικά θα αλλάζουν οι γιατροί τον τραχειοσωλήνα σας. Κάποτε δημιουργείται στο τραύμα ένα συρίγγιο, που κλείνει όμως συνήθως με την καθημερινή φροντίδα των αλλαγών.

Η διατροφή προσωρινά και για 8-12 ημέρες θα γίνεται από ένα σωλήνα που κατεβαίνει από τη μύτη σας στο στομάχι. Είναι ενοχλητικός ο σωλήνας αλλά σας προστατεύει από πολλούς κινδύνους. Μόλις επουλωθεί το εσωτερικό τραύμα, ο σωλήνας θα αφαιρεθεί και θα τρέφεστε κανονικά.

Σε μερικές περιπτώσεις με διογκωμένους λεμφαδένες χρειάζεται να γίνει και λεμφαδενικός καθαρισμός, ενώ σε άλλες περιπτώσεις χρειάζεται ακτινοθεραπεία ή και χημειοθεραπεία.

Μετά τη δεύτερη ημέρα να σηκώνεστε από το κρεβάτι και να προσπαθείτε 5-6 φορές την ημέρα να αναπνέετε, για μερικές φορές, φουσκώνοντας το στήθος σας.

Ακολουθείστε για όλα, τις οδηγίες του προσωπικού της Κλινικής και ενημερώνετέ το για κάθε τι που σας απασχολεί.

Βγαίνοντας από την Κλινική θα σας δοθούν οδηγίες για την περιποίηση του τραχειοστόματος για την καθημερινή ζωή σας και για το πότε και πως θα εκπαιδευθείτε για τον νέο τρόπο ομιλίας σας (ζητείστε το Φυλλάδιο).

Αποφεύγετε τη συνεννόηση με χειρονομίες, προσπαθήστε να μιλάτε συνέχεια με το στόμα. Μην εκνευρίζεστε αν δεν σας καταλαβαίνουν οι άλλοι, και συνεχίστε τις προσπάθειές σας για ομιλία μπροστά στον καθρέφτη.

Ένας επανέλεγχος τακτικός κάθε 2 μήνες στην αρχή και αραιός, κάθε 6 μήνες αργότερα, είναι απαραίτητος.

Αν δεν αποδώσει η εκπαίδευση για οισοφαγική ομιλία, υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνείτε μιλώντας με ηλεκτρικό δονητή (λαρυγγόφωνο). Να ξέρετε όμως ότι χιλιάδες άνθρωποι στην περίπτωσή σας στον κόσμο, κατάφεραν και μιλούν, πολλές φορές τόσο καλά, ώστε να μην υποπτεύεται κανείς ότι δεν έχουν λάρυγγα.

Αποκατάσταση ομιλίας μετά τη Λαρυγγεκτομή

(φωνητικές προθέσεις-βαλβίδες PROVOX).

Η ολική λαρυγγεκτομή παρόλο που είναι σωτήρια επέμβαση σε πολλές περιπτώσεις καρκίνου του λάρυγγα δεν παύει να είναι ακρωτηριαστική επέμβαση αφού στερεί από τον άνθρωπο το πολύτιμο όργανο του λάρυγγα.

Σύμφωνα με μαρτυρίες λαρυγγεκτομημένων ασθενών η κυριότερη  δυσκολία τους μετά την επέμβαση έγκειται στην αδυναμία τους να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν αφού τους λείπει το όργανο της φωνής. Αποτελεί λοιπόν προτεραιότητα της μετεγχειρητικής φροντίδας μας προς τον ασθενή η αποκατάσταση της φωνής και ομιλίας του.

Η παραγωγή της ομιλίας είναι μία σύνθετη διεργασία που απαιτεί τη συμβολή τριών φυσιολογικών λειτουργιών:

1.     καλή λειτουργία πνευμόνων για να προωθούν αέρα μέσω της τραχείας προς το λάρυγγα

2.     τις φωνητικές χορδές του λάρυγγα που κατά τη δίοδο του αέρα ανάμεσά τους δονούνται παράγοντας ήχο

3.     το σωστό συντονισμό του φάρυγγα, των παρειών, των χειλέων, της μαλακής υπερώας και κυρίως της γλώσσας για να μετατρέψουν τον ήχο σε κατανοητή ομιλία

Μετά τη λαρυγγεκτομή ο αέρας από τους πνεύμονες δε φθάνει πλέον στο στόμα αλλά εξέρχεται και εισέρχεται από το τραχειόστομα (τρύπα). Οι προσπάθειες αποκατάστασης της ομιλίας εστιάζουν στο να μπορέσει ο ασθενής να έχει και πάλι αέρα που να δονείται στο χώρο του φάρυγγα. Έτσι έχουν επινοηθεί οι παρακάτω τρόποι αποκατάστασης ομιλίας για το λαρυγγεκτομημένο:

α)  «οισοφάγειος ομιλία», την πρότεινε πρώτος ο Seemann to 1922. Αποτέλεσε τον κύριο τρόπο αποκατάστασης μέχρι τις αρχές της 10ετίας του 1980. Απαιτεί να καταπίνει αέρα ο ασθενής και να τον μαζεύει στον οισοφάγο. Αυτός ο αέρας ανεβαίνει ξανά προς τα πάνω (όπως όταν «ρεύεται») και διαμορφώνεται μέσα στο στόμα σε ομιλία. Δεν χρειάζεται καμία χειρουργική παρέμβαση, αλλά ποσοστό 40%-75% των ασθενών δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν ικανοποιητική ομιλία.

β) «ηλεκτρόφωνο», «ηλεκτρολάρυγγας» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1942. Πρόκειται για ηλεκτρική συσκευή (μέγεθος μικρόφωνου) που παράγει δονήσεις. Ο ασθενής κρατά τη συσκευή σε επαφή με το δέρμα κάτω από το σαγόνι και οι δονήσεις μεταδίδονται μέσα στο φάρυγγα και  γίνεται η διαμόρφωσή τους σε ομιλία. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα μετεγχειρητικά, είναι εύκολη η εκμάθηση λειτουργίας του, αλλά παράγει αφύσικο, μεταλλικής χροιάς ήχο και ομιλία.

γ) «φωνητική πρόθεση» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1960 αλλά βελτιώθηκε από το 1979 και μετά. Πρόκειται για ένα μικρού μήκους και διαμέτρου σωλήνα από σιλικόνη, ο οποίος έχει στο εσωτερικό του μία βαλβίδα μίας κατεύθυνσης.  Τοποθετείται χειρουργικά είτε κατά την διάρκεια της επέμβασης της λαρυγγεκτομής, είτε αργότερα (δεν υπάρχει περιορισμός χρόνου) με μικρής διάρκειας επέμβαση. Για να γίνει η τοποθέτηση ανοίγουμε επικοινωνία (τρύπα) μεταξύ του άνω ορίου της τραχείας και του οισοφάγου και εκεί μπαίνει η πρόθεση η οποία κλείνει στεγανά το άνοιγμα που κάναμε. Η πρόθεση επιτρέπει να περνάει αέρας από τους πνεύμονες προς τον οισοφάγο και όχι περιεχόμενο του οισοφάγου προς τους πνεύμονες. Για να κατευθύνει ο ασθενής τον αέρα προς τον οισοφάγο πρέπει να κλείνει με το δάκτυλο το τραχειόστομα την ώρα που προσπαθεί να βγάλει αέρα από τα πνευμόνια. Ο αέρας από τον οισοφάγο κατευθύνεται στο στόμα και διαμορφώνεται σε ομιλία.

Μπορεί να τοποθετηθεί και σε ασθενείς που έχουν κάνει ακτινοθεραπεία. Η εκμάθηση χρήσης της είναι πιο εύκολη και η ομιλία που παράγεται είναι πιο φυσιολογική με μεγαλύτερη διάρκεια σε κάθε αναπνοή σε σχέση με την «οισοφάγειο ομιλία». Επίσης μπορεί κατόπιν επιθυμίας του ασθενούς να αφαιρεθεί και να κλείσει η επικοινωνία που είχε δημιουργηθεί.

Μειονεκτήματα της βαλβίδας (πρόθεσης) είναι η αδυναμία αποκατάστασης της ομιλίας σε ποσοστό 3%-15% των ασθενών, και η ανάγκη να αντικαθίσταται ανά ορισμένο χρονικό διάστημα (κατά μέσο όρο 8-14 μήνες). Η αντικατάσταση είναι ολιγόλεπτη διαδικασία χωρίς αναισθησία.

Γενικά ασθενείς με φωνητική πρόθεση έχουν καλύτερη ποιότητα ομιλίας, επικοινωνούν καλύτερα μέσω τηλεφώνου και στις κοινωνικές τους επαφές.

Υπάρχουν διάφορες εταιρείες που κατασκευάζουν φωνητικές προθέσεις. Η Κλινική μας χρησιμοποιεί τις βαλβίδες με το εμπορικό όνομα «Provox» θεωρώντας ότι έχουν πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες.

         Η διαδικασία αποκατάστασης της ομιλίας είναι σημαντικό να συνοδεύεται και με τη καθοδήγηση ειδικού Λογοπαθολόγου (Λογοθεραπευτή). Στόχος μας είναι να παρέχουμε στους ασθενείς μας τη δυνατότητα βοήθειας από ειδικό Λογοθεραπευτή, ώστε να διευκολυνθούν στις προσπάθειές τους.       

Ακτινοθεραπεία.

Συχνά μετά από μια εγχείρηση, αμέσως ή αργότερα θα χρειασθεί να κάνετε συμπληρωματικές ακτινοβολίες. Άλλοτε οι ακτινοβολίες είναι η μόνη θεραπεία που χρειάζεται για το νεόπλασμα, μετά από την επιβεβαίωσή του με βιοψία.

Για να αρχίστε την ακτινοθεραπεία θα χρειασθεί συνεννόηση με τον ακτινοθεραπευτή, για το πόσες ακτινοβολίες θα γίνουν και που ακριβώς. Τη συνεννόηση αυτή θα κάνει ο γιατρός που σας παρακολουθεί που θα ενημερώσει τον ακτινοθεραπευτή για το είδος του νεοπλάσματος (ιστολογική εξέταση ) και τα κλινικά ευρήματα.

Οι ακτινοβολίες διαρκούς διαφορετικό διάστημα για κάθε περίπτωση, συνήθως 3-5 εβδομάδες, και γίνονται κάθε μέρα συνήθως. Μπορείτε να μείνετε στο σπίτι σας ή κάπου αλλού έξω από το Νοσοκομείο και να πηγαίνετε για ακτινοβολίες. Να ξεκουράζεστε αρκετές ώρες.

Στη διάρκεια της ακτινοθεραπείας θα πρέπει να σας βλέπει τακτικά ο γιατρός σας (μια ή δύο φορές την εβδομάδα), για να ελέγχει τοπικά την κατάσταση και να δίνει λύσεις σε ότι σας απασχολεί.

Είναι συνηθισμένο, αυτός που κάνει ακτινοθεραπεία, να αισθάνεται κόπωση και κακουχία, μουδιάσματα, και κάποτε κεφαλόπονους, ναυτία ή τάση για εμετό. Συχνά όταν ακτινοβολείται η περιοχή του λαιμού, εμφανίζεται μια ξηροστομία, δυσκαταποσία, πονόλαιμος και αίσθημα ξένου σώματος. Βάζετε στο δέρμα του λαιμού –αν το επιτρέπει ο ακτινοθεραπευτής- μια παιδική σκόνη πούδρα. Μην το ερεθίζετε και μην το τρίβετε.

Ο γιατρός που σας παρακολουθεί θα σας δώσει οδηγίες και τα φάρμακα που χρειάζονται.

Μετά τη συμπλήρωση της ακτινοθεραπεία θα χρειασθεί τακτικός έλεγχος κάθε 2-3 μήνες στην αρχή και αραιά αργότερα.

Θυρεοειδεκτομή.

Η μελέτη της διόγκωσης στο θυρεοειδή σας αδένα έδειξε ότι πρέπει να χειρουργηθείτε. Πριν φθάσετε στη μέρα της εγχείρησης ακολουθήσατε τις οδηγίες του γιατρού σας.

Η εγχείρησή σας θα γίνει με γενική αναισθησία και θα αφαιρεθεί ο ένας ή και οι δύο λοβοί του αδένα. Ξεκινώντας μετά την εγχείρηση στο κρεβάτι σας θα βρεθείτε με την επίδεση γύρω από το λαιμό σας. Η επίδεση είναι σφιχτή αλλά αν σας δυσκολεύει την αναπνοή πέστε το στους δικούς σας ή τη νοσηλεύτρια.

Θα σας ζητήσουν στο κρεβάτι σας να μιλήσετε (να πείτε το όνομά σας) για να ελεγχθεί η κινητικότητα των φωνητικών χορδών σας. Κάποτε υπάρχει μια βραχνάδα, που συνήθως αποκαθίσταται σε μερικές ημέρες.

Η συγκέντρωση κάποτε αίματος κάτω από τις γάζες αυξάνει την πίεση και φέρνει δυσφορία. Ειδοποιείστε το γιατρό. Αν αισθανθείτε ταχυκαρδίες ή μουδιάσματα στα χέρια ή το πρόσωπο ειδοποιείστε επίσης το γιατρό.

Συνήθως η μετεγχειρητική πορεία είναι απόλυτα ομαλή και σε 2 ημέρες είστε έτοιμη να κινηθείτε και σε άλλες 4-5 ημέρες να πάτε στο σπίτι σας.

Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδή σας είναι πολύ πιθανό ότι θα χρειάζεται να παίρνετε καθημερινά ένα υποκατάστατο. Χιλιάδες άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο βρίσκονται σε τέτοια αγωγή. Περιοδικά χρειάζεται να γίνεται ένας έλεγχος της λειτουργίας του αδένα σας από το γιατρό σας.

Η τομή της επέμβασης γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε σε λίγο καιρό δεν θα φαίνεται πρακτικά η ουλή.

Για κάθε τι που θα σας ανησυχήσει ελάτε σε επαφή με το γιατρό σας.

Ξένο σώμα στους βρόγχους. Τραχειοβρογχοσκόπηση.

Την ύπαρξη ξένων σωμάτων διαπιστώνουμε κυρίως από το ιστορικό (τις πληροφορίες των γονιών), τον κλινικό έλεγχο και τις ακτινογραφίες. Γι’ αυτό το λόγο οι πληροφορίες, που δίνουν οι γονείς, πρέπει να είναι υπεύθυνες και σαφείς. Από τη μία πλευρά, μπορεί το παιδί –συνήθως-, να κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή, ενώ από την άλλη η βρογχοσκόπηση έχει κινδύνους.

Οπωσδήποτε, κάθε υποψία ξένου σώματος, απαιτεί βρογχοσκόπηση για έλεγχο και αφαίρεση αν υπάρχει. Ξένο σώμα που παραμένει, απειλεί τη ζωή του παιδιού, με τα προβλήματα που δημιουργεί και κυρίως με τον κίνδυνο να μετατοπισθεί με ένα βήχα, και να αποφράξει τελείως την αναπνευστική οδό. Γι’ αυτό από την ώρα που αποφασίζεται η βρογχοσκόπηση, οφείλουν όλοι να συμφωνήσουν για την πραγματοποίησή της.

Η βρογχοσκόπηση είναι μια σωτήρια αλλά σοβαρή επέμβαση για την οποία κάθε μέτρο ασφαλείας είναι πολύτιμο. Το παιδί δεν πρέπει να έχει φάει το προηγούμενο πεντάωρο, απαιτείται συνεργασία Ωτορινολαρυγγολόγων, Αναισθησιολόγων και Παιδιάτρων και συγκατάθεση των γονιών. Η επέμβαση έχει κινδύνους, όπως αιμορραγία, τρώση βρόγχου, απόφραξη, ανακοπή, κ.ά. Ο κίνδυνος προέρχεται κυρίως, από το ότι το αναπνευστικό σύστημα του παιδιού, είναι ήδη επιβαρυμένο και το ότι, ο Ενδοσκόπος θα ελέγξει τον ίδιο χώρο, που αποφράσσει το ξένο σώμα, και ταυτόχρονα είναι ο χώρος που απαιτεί ανοιχτό ο Αναισθησιολόγος. Όλα αυτά είναι γνωστά στους γιατρούς και έχουν προγραμματισθεί όλα τα μέσα επιτυχίας και ασφάλειας, που έχουμε στη διάθεσή μας.

Παράλληλα η αναισθησία έχει κι αυτή τους κινδύνους της, ιδίως σε καταστάσεις όπως αυτή, που υπάρχει ήδη μια επιβάρυνση του καρδιοπνευμονικού συστήματος.

Μερικές φορές ξένο σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο εκκρίσεις, άλλοτε το ξένο σώμα δεν βρίσκεται ή είναι σε τέτοια θέση που δυσκολεύει την αφαίρεσή του και άλλοτε απαιτείται η διακοπή της βρογχοσκόπησης ή η επανάληψή της.

Σας παρακαλούμε εφόσον καταλαβαίνετε το αναγκαίο της επέμβασης, παρά τους κινδύνους –που προσπαθούμε να μειώσουμε στο μηδέν- να υπογράψετε την συγκατάθεσή σας και να την δώσετε στους γιατρούς.

«Δέχομαι να βρογχοσκοπηθεί ο/η ……………………………, έχω ενημερωθεί για την ανάγκη και τους κινδύνους.

Υπογραφή

Στοιχεία

Ημερομηνία                                          ».

ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Τα νεοπλάσματα του στόματος ταξινομούνται στα i) καλοήθη νεοπλάσματα, ii) Προκρανιακές βλάβες, iii) κακοήθη νεοπλάσματα.

i)     Καλοήθη νεοπλάσματα.

Συνηθέστερα σ’αυτήν την κατηγορία είναι το θήλωμα, το ίνωμα, το κερατοακάνθωμα, το λίπωμα, το λειομύωμα και το νευρίνωμα. Η θεραπεία τους είναι αποκλειστικά η χειρουργική εξαίρεση.

ii)  Προκαρκινικές Βλάβες.

-         Λευκοπλασία. Είναι η συνηθέστερη και χαρακτηρίζεται από μια λευκή πλάκα που είναι σταθερά προσκολλημένη στο βλεννογόνο του στόματος. Ως προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται το κάπνισμα, η κατάχρηση αλκοόλ, ο χρόνιος τραυματισμός, η Candida Albicans, βιομηχανικά τοξικά προϊόντα και πιθανόν ιοί. Η πιο συχνή εντόπισή της είναι ο βλεννογόνος της παρειάς, ενώ σπανιότερα εντοπίζεται στα ούλα, στη γλώσσα, στο έδαφος του στόματος, στα χείλη και στην υπερώα. Ύποπτα σημεία που μπορεί να υποδηλώνουν εξαλλαγή είναι η εμφάνιση οζιδίου ή σκληρίας στην περιφέρειά της. Κακοήθη εξαλλαγή συμβαίνει σε ποσοστό 10%. Αντιμετωπίζεται με χειρουργική εξαίρεση.

-         Ερυθροπλακία: Είναι σπανιότερη και συνιστάται από μια ερυθρή πλάκα στο βλεννογόνο της στοματικής κοιλότητας. Συχνότερα εντοπίζεται στην παρειά, στο έδαφος του στόματος, στη μαλακή υπερώα, στην οπισθογόμφια περιοχή και σπανιότερα στη γλώσσα. Είναι πιο επικίνδυνη από τη λευκοπλακία, γιατί σε ποσοστό 90-95% τη στιγμή που τίθεται η διάγνωση παρατηρείται ήδη ιστοπαθολογικά υψηλού βαθμού δυσπλασία ή και καρκίνωμα. Αντιμετωπίζεται χειρουργικά με αφαίρεση μέσα σε υγιείς ιστούς.

iii)                       Κακοήθη νεοπλάσματα.

-         Καρκίνωμα. Η συχνότερη μορφή είναι το καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο. Αναπτύσσεται συνήθως σε έδαφος προκαρκινικής κατάστασης, ενώ ως προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται το κάπνισμα, η κατάχρηση αλκοόλ και η κακή υγιεινή του στόματος. Ταξινομείται σε διάφορα στάδια σύμφωνα με το σύστημα ΤΝΜ ανάλογα με την έκταση του όγκου κατά τον χρόνο της διάγνωσής του (Τ), την ύπαρξη τραχηλικών λεμφαδενικών μεταστάσεων (Ν) και την ύπαρξη απομακρυσμένων μεταστάσεων (Μ). Συνηθέστερες εντοπίσεις είναι τα χείλη, ο βλεννογόνος της παρειάς, η γλώσσα και το έδαφος του στόματος. Κλινικά εμφανίζεται συχνότερα με τη μορφή έλκους ή και με εξωφυτική μορφή (π.χ. στο κάτω χείλος). Η συμπτωματολογία ποικίλλει, με διάφορα συμπτώματα, όπως πόνος, δύσοσμη αναπνοή, δυσκαταποσία, σιελόρροια, ακόμα και με πόνο που αντανακλά στην προωτιαία περιοχή, ανάλογα με την εντόπιση. Η αντιμετώπισή του επιλέγεται με βάση τον ιστολογικό τύπο του όγκου, τη θέση του και τη σταδιοποίησή του κατά ΤΝΜ. Ανάλογα με την περίπτωση ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπισθεί:

1) Με εγχείρηση, 2) Ακτινοθεραπεία, 3) Συνδυασμό εγχείρησης και ακτινοθεραπείας, 4) Χημειοθεραπεία μόνο ή συνδυασμός της με γγχείρηση και ακτινοθεραπεία και 5) Συμπτωματική αντιμετώπιση για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Άλλοι σπανιότεροι τύποι καρκίνου του στόματος είναι αυτοί που προέρχονται από τους μικρούς σιελογόνους του βλεννογόνου του στόματος, το λέμφωμα, το μελάνωμα και τα σαρκώματα.

 Εγχειρήσεις στην περιοχή του στόματος

Για καλύτερη προετοιμασία της στοματικής κοιλότητας χρειάζεται προεγχειρητικά προσεκτικότερη στοματική υγιεινή. Η νοσηλεύτρια θα σας δώσει αντισηπτικό του στόματος, που θα το χρησιμοποιείτε πρωί-μεσημέρι-βράδυ, αφού έχετε ξεπλύνει το στόμα σας και έχετε βουρτσίσει τα δόντια σας.

Μετά την εγχείρηση θα έχετε ίσως μια μικρή δυσκολία στη μάσηση και στην κατάποση. Θα περάσει γρήγορα. Τρώτε μόνο τις τροφές που προβλέπονται από την Κλινική. Μην πίνετε αεριούχα ποτά. Συνεχίστε με την υγιεινή του στόματος, όπως κάνατε πριν από την εγχείρηση.

Για κάθε τι που σας ανησυχεί ρωτήστε το γιατρό σας.

Ανάταξη καταγμάτων της κάτω γνάθου

Πριν από την εγχείρηση είναι αναγκαία η υγιεινή του στόματος με στοματοπλύσεις και αντισηπτικό που θα σας δώσει η νοσηλεύτρια.

Η εγχείρηση θα γίνει ανάλογα με την περίπτωση με τοπική ή γενική αναισθησία και στόχος της είναι να ανατάξει σε σωστή θέση τη γνάθο που έσπασε και να την ακινητοποιήσει.

Η ακινητοποίηση μπορεί να γίνει με άμεση συρματόδεση των οστών ή/και με διαγναθική ακινητοποίηση.

Αυτό σημαίνει καθήλωση της κάτω γνάθου στην επάνω και κλείσιμο του στόματος. Μην τρομοκρατείστε. Η υγρή τροφή περνάει πίσω από τα δόντια και αν χρειασθεί η καθήλωση ανοίγει με το κόψιμο των λάστιχων που συνδέουν τα δόντια.

Η καθήλωση αυτή θα παραμείνει για 3-4 εβδομάδες κι αυτό που χρειάζεται είναι καθημερινός καθαρισμός (3-4 φορές την ημέρα) του στόματος.

Τα γεύματά σας πρέπει να γίνουν 5 φορές την ημέρα, ώστε να αντισταθμίσετε την αδυναμία σας να φάτε  σκληρές τροφές. Η τροφή θα είναι γάλα, γιαούρτι, σούπες, αυγά, κρέμες, φρούτα, όλα χτυπημένα στο μίξερ, ώστε να μπορούν να περάσουν πίσω από τα δόντια -μπορεί να χρησιμοποιηθούν και βρεφικές τροφές-, μετά από κάθε γεύμα καθάρισμα με χλιαρό νερό στο στόμα.

Αν σπάσουν τα λαστιχάκια ή χαλαρώσουν τα σύρματα ή παρατηρήσετε διόγκωση ή έντονο πόνο, επικοινωνήστε με το γιατρό σας.

Αντιμετώπιση τραυματισμών του προσώπου

Στην αντιμετώπιση του τραυματία στο χειρουργείο έγιναν όλες οι συρραφές, ανατάξεις και ακινητοποιήσεις που χρειάζονταν. Τώρα και για μια εβδομάδα εκείνο που έχει σημασία είναι να ακολουθεί σωστή νοσηλεία και παρακολούθηση.

Να μπαίνουν σε τακτικές ώρες οι σταγόνες ή αλοιφές που έχουν δοθεί για τα μάτια.

Να μπαίνουν σε τακτικές ώρες οι σταγόνες για τη μύτη.

Να μπαίνουν τακτικά οι σταγόνες του αντισηπτικού στο στόμα.

Να γίνονται αναρροφήσεις –με διαφορετικό σωλήνα από τη μύτη, το στόμα, ή αν υπάρχει το τραχειόστομα.

Να γίνεται κανονικά η φαρμακευτική αγωγή.

Όσο μεγαλύτερη υγιεινή και ασηψία τόσο καλύτερα, γιατί  ο τραυματίας έχει ανοικτές πύλες για μικρόβια.

Περιορίστε το επισκεπτήριο.

Αν ο άρρωστος έχει διέγερση, να φροντίζει ο συνοδός να μην βγάλει τον ορό από τη φλέβα.

Αν έχει διαγναθική ακινητοποίηση θα δώσει οδηγίες ο γιατρός.

Ο τραυματίας χρειάζεται επανειλημμένα διαβεβαίωση ότι δεν κινδυνεύει η ζωή του κι ότι δε θα αφήσει αυτή η ιστορία σοβαρές επιπτώσεις.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Ο καρκίνος του δέρματος είναι ο συχνότερα εμφανιζόμενος καρκίνος, καθότι το δέρμα είναι το μεγαλύτερο σε έκταση όργανο του ανθρώπινου σώματος. Το 80% των καρκινικών βλαβών του δέρματος εμφανίζεται στην περιοχή κεφαλής και τραχήλου.

Ως αιτιολογία του καρκίνου θεωρείται η έκθεση σε υπέρυθρη ακτινοβολία, η έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία, η έκθεση σε χημικά ή εγκαύματα, οι ουλές, η ανοσοκαταστολή, καθώς και η εθνικότητα, στο βαθμό που αυτή καθορίζει τον τύπο του δέρματος.

Οι κυριότερες κατηγορίες καρκίνου του δέρματος κεφαλής και τραχήλου είναι:

i) το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα και ii) το καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο:

i) Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα. Συνιστά το 70% των δερματικών καρκίνων. Συχνότερα προσβάλλονται οι άντρες και ιδιαίτερα σε ηλικίες άνω των 40 ετών. Είναι τοπικά διηθητικό και η επέκτασή του γίνεται κατά συνέχεια ιστών. Σπάνια δίνει μεταστάσεις είτε λεμφογενείς, είτε απομακρυσμένες ((0,0028%-0,1%). Η αντιμετώπισή του συνιστάται στη χειρουργική του αφαίρεση μέσα σε υγιείς ιστούς ενώ πρόσφατα με cream Aldara 5%, η οποία, ανάλογα με την έκταση της βλάβης μπορεί να μειώσει το μέγεθος της έως και την πλήρη εξαφάνισή της (πλήρη ίαση).

ii) Καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο. Είναι το δεύτερο σε συχνότητα καρκίνωμα του δέρματος κεφαλής και τραχήλου και συνιστά το 12,5% αυτών. Συχνότερα προσβάλλονται οι άντρες και ιδιαίτερα οι ηλικίες άνω των 60 ετών. Αρχικά διηθεί τοπικά κατά συνέχεια ιστών. Στη συνέχεια, όμως, δεν είναι σπάνιο να δίνει μεταστάσεις στους επιχώριος λεμφαδένες. Το 40% των μεταστάσεων εμφανίζεται μέσα στον πρώτο χρόνο από τη στιγμή της διάγνωσης. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητη η ευρεία χειρουργική εκτομή της βλάβης, με ιστολογική επιβεβαίωση των υγιών χειρουργικών ορίων και στη συνέχεια η τακτική παρακολούθηση του ασθενούς, ώστε να διαγνωσθεί νωρίς τυχόν εμφάνιση μετάστασης και να υπάρχει η δυνατότητα να λάβει ο ασθενής τυχόν συμπληρωματική θεραπεία (Ακτινοθεραπεία ή και συνδυασμό χημειοθεραπείας με ακτινοθεραπεία).

Άλλοι τύποι καρκίνου του δέρματος είναι το μελάνωμα (η συχνότητα του οποίου αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια), η νόσος Bowen, η κακοήθης φακή και οι δερματικές μεταστάσεις από καρκίνους με πρωτοπαθή εστία σε άλλα όργανα του σώματος.

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Η διαιτητική υποστήριξη μπορεί να γίνει με 2 τρόπους: α) από τον πεπτικό σωλήνα β) παρεντερικά.

α) Σίτιση από τον πεπτικό σωλήνα.

Μετά από τη διαπίστωση της ανάγκης για διαιτητική υποστήριξη πρέπει να αναζητήσει κάνεις την καλύτερη οδό χορήγησης των θρεπτικών ουσιών.

Η χορήγηση από το στόμα είναι φυσικά ιδανική αλλά τις περισσότερες φορές ο ασθενής δεν μπορεί η δεν θέλει να πάρει επαρκείς ποσότητες. Εάν το υπόλοιπο πεπτικό είναι φυσιολογικό η χορήγησή της με παρεντερικό σωλήνα αποτελεί την καλύτερη λύση.

Σε περιπτώσεις όμως όπου υπάρχει πλήρης απόφραξη του ανώτερου πεπτικού σίτιση πρέπει να γίνει μέσα από μια γαστρονομία η νηστιδοστομία.

Για τη σίτιση από το πεπτικό χρησιμοποιούνται συνήθως υδαρείς τροφές. Αυτές διαφέρουν μεταξύ τους σε πολλά σημεία και 3 από αυτά είναι τα σπουδαιότερα και πρέπει να τα παίρνει κάνεις υπόψη του στην επιλογή του καταλληλότερου σκευάσματος για τον κάθε ασθενή.

Η μοριακή σύνθεση των διαλυμάτων είναι πολύ σημαντική. Όταν τα διαλύματα χορηγούνται στο στόμαχο και υπάρχει φυσιολογική πρωτεολυτική λιπολυτική ενζυμική λειτουργία μπορούμε να χορηγήσουμε ανέπαφες πρωτεΐνες και μεγάλες αλυσίδες λιπαρών οξέων. Τα διαλύματα αυτά είναι φθηνότερε και με μικρή ωσμωτική πίεση.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για τον τρόπο με τον όποιο πρέπει να χορηγούνται τα θρεπτικά διαλύματα. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι κατά ώσεις χορήγηση είναι προτιμότερη γιατί μιμείται τη φυσιολογική διατροφή και πραγματικά η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται σε σίτιση που χορηγείται στο στομάχι.

Αντίθετα η στάγδην έγχυση με τη βοήθεια ειδικής αντλίας φαίνεται ότι γίνεται καλυτέρα ανεκτή σε περιφερικότερες σιτίσεις και ιδίως όταν χορηγούνται υπερωσμωτικά διαλύματα.

Η διατροφή μέσα από καθετήρες εμφανίζει μερικές επιπλοκές οι οποίες διακρίνονται σε 3 κατηγορίες:

1.     Μηχανικες επιπλοκές. α) απόφραξη του καθετήρα, β) ερεθισμός του ρινοφάρυγγα, γ) μετακίνηση του καθετήρα είναι μια επιπλοκή που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, γι’ αυτό η θέση του καθετήρα πρέπει να ελέγχεται συχνά με ακτινογραφίες, δ) εισρόφηση, η εμφάνιση της επιπλοκής αυτής επιβάλλει τη διακοπή της διατροφής με τον καθετήρα.

2.     Γαστρεντερικές επιπλοκές. Αυτές είναι ο μετεωρισμός, τα καλυκοειδή άλγη, η διάρροια και ο έμετος. Αντιμετωπίζονται συμπτωματικά και με τη μείωση του όγκου και της πυκνότητας των χορηγούμενων διαλυμάτων.

β) Παρεντερική Σίτιση.

Μπορούμε να διακρίνουμε δυο είδη παρεντερικής σίτισης.

1.     Παρεντερική σίτιση από περιφερική φλέβα.

Η σίτιση από περιφερική φλέβα έχει ένδειξη όταν ο ασθενής χρειάζεται διαιτητική υποστήριξη αλλά δεν είναι τεχνικά δυνατός και απόλυτα απαραίτητος ο καθετηριασμός μιας κεντρικής φλέβας. Τέλος, η μορφή αυτή της παρεντερικής σίτισης μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με τη θρέψη από το πεπτικό και κυρίως στην αρχή της όταν δεν χορηγούνται επαρκείς θερμίδες.

Σήμερα χρησιμοποιούνται δυο συστήματα παρεντερικής σίτισης από περιφερική φλέβα:

α) Σύστημα με χορήγηση λιπιδίων.

Τα διαλύματα του λίπους ανευρίσκονται στο εμπόριο και παρασκευάζονται από έλαιο σόγιας και λεκιθίνη. Το λίπος χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως πηγή ενεργείας. Περιέχει τα απαραίτητα λιπαρά οξέα-το αραχιδέλαιο και το λινόλαιο οξυ. Έχει χαμηλή οσμωτική δραστηριότητα και υψηλή θερμιδική αξία σε μικρό όγκο. Η  χορήγηση του όμως δεν είναι απεριόριστη γιατί το επιπλέον λίπος εναποτίθεται στο ήπαρ, το σπλήνα και τους νεφρούς, από όπου η προσπάθεια αποβολής του μπορεί να δημιουργήσει αιμορραγίες, ηπατική η νεφρική ανεπάρκεια.

β) Σύστημα αμινοξέων και γλυκόζης.

Με τη χορήγηση των αμινοξέων επιτυγχάνεται θετικό ισοζύγιο αζώτου και ικανοποιητική πρωτεϊνοσύνθεση σε ασθενείς με ασιτία η μικρή μεταβολική διαταραχή. Συνήθως χορηγούνται 3000ml διαλύματος 4,25% αμινοξέων σε 5% γλυκόζη. Έτσι παρέχονται 128go πρωτεΐνης και 600 kcal.

Συμπερασματικά, είναι προφανές ότι κανένα από τα δυο συστήματα παρεντερικής σίτισης από περιφερική φλέβα δεν είναι ικανό να καλύψει όλες τις ανάγκες του οργανισμού, ιδιαίτερα όταν αυτός βρίσκεται κάτω από το stress ενός χειρουργείου, αλλά αποτελούν πολύ καλές εναλλακτικές λύσεις για μικρά χρονικά διάστημα η όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί κεντρική φλεβική γραμμή.

2. Παρεντερική σίτιση από κεντρική φλέβα

Η μορφή αυτή της παρεντερικής σίτισης είναι ικανή να καλύψει όλες τις ανάγκες του ασθενούς σε υγρά, θερμίδες και αμινοξέα και γιατί έχει επικρατήσει να λέγεται Ολική Παρεντερική Θρέψη.

Τα διαλύματα που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι:

α) Διαλύματα κρυσταλλικών αμινοξέων 5,10 η και 25%.Με τα διαλύματα αυτά καλύπτονται οι αυξημένες ανάγκες του χειρουργικού ασθενούς σε αμινοξέα που είναι περίπου 2gr ανά χιλιόγραμμο βάρους. Τα αμινοξέα αυτά δεν υπολογίζονται σαν πηγή ενέργειας. Οι ανάγκες σε ενέργεια πρέπει να καλύπτονται από τους χορηγούμενους υδατάνθρακες και τα λιπίδια.

β) Υπέρτονα διαλύματα γλυκόζης 20,35 και 50%.

γ) Γαλακτοποιημένα εναιωρήματα λιπών σε πυκνότητες 10 η 20%.Σ`αυτά τα διαλύματα προστίθενται ηλεκτρολύτες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

Ολική παρεντερική θρέψη σε ειδικές ομάδες.

Στις ομάδες αυτές ανήκουν οι καρκινοπαθείς. Οι ασθενείς με κακοήθη νεοπλάσματα πολύ συχνά έχουν ανάγκη ΟΠΘ. Τούτο οφείλεται στην κακοήθη καχεξία που είναι πολύ συχνή και στο γεγονός ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις για καρκίνο είναι εκτεταμένες.

Η ΟΠΘ μπορεί να διορθώσει το αρνητικό ισοζύγιο αζώτου που παρουσιάζουν οι ασθενείς με κακοήθη νεοπλάσματα και παίζει σημαντικό ρολό στην αύξηση του βάρους τους.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΥΔΑΤΟΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΩΝ

ΣΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ

Διαταραχές ύδατος.

Έλλειμμα όγκου, που μπορεί να αφορά ένα η περισσότερους χώρους ύδατος, δημιουργείται όταν οι απώλειες είναι μεγαλύτερες από τις προσλήψεις. Είναι δυνατό να αφορά απώλεια ολικού αίματος, πλάσματος, ύδατος και ηλεκτρολυτών η μόνο ύδατος. Απώλεια αίματος, μέχρι ένα λίτρο, μπορεί να αντιρροπιστεί από τον οργανισμό χωρίς μετάγγιση, με αντικατάσταση μόνο του ύδατος.

Η απώλεια ενδοκυττάριου ύδατος και ηλεκτρολυτών είναι η πιο συχνή διαταραχή όγκου στους χειρουργικούς αρρώστους. Το έλλειμμα προέρχεται από αυξημένες απώλειες συνήθως από το γαστρεντερικό σωλήνα. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε νεφρική βλάβη. Η αποκατάσταση των απωλειών γίνεται με χορήγηση φυσιολογικού όρου η διαλύματος Ringer`s με παρακολούθηση της αρτηριακής πιέσεως, της διουρήσεως.

Περίσσεια όγκου. Μπορεί να οφείλεται σε αύξηση του ολικού όγκου αίματος, ύδατος και ηλεκτρολυτών η μόνο ύδατος. Η αύξηση του όγκου αίματος στους χειρουργικούς ασθενείς οφείλεται συνήθως σε αυξημένη χορήγηση αίματος, μεγαλύτερη από τις απώλειες. Κλινικά εκδηλώνεται με σημεία υπερφορτώσεως του καρδιαγγειακού συστήματος με τελική κατάληξη καρδιακή κάμψη και πνευμονικό οίδημα.

Τα διαλύματα που χρησιμοποιούνται για την καθημερινή χορήγηση είναι ηλεκτρολυτικά ισότονα, με τη μορφή είτε του φυσιολογικού όρου (0.9% χλωριούχο νάτριο με 154 mEq/L CL), είτε του διαλύματος Ringer`s Lactated που περιέχει και γαλακτικό νάτριο. Επίσης χρησιμοποιούνται τα διάλυμα γλυκόζης (5% ισοτον) το όποιο μπορεί να συνδυάζεται και με KCL.

Διαταραχές ηλεκτρολυτών.

Κάλιο.

Το κάλιο αποτελεί το κύριο κατιόν του ενδοκυττάριου χώρου. Οι ημερήσιες απώλειες από τους νεφρούς φθίνουν τα 50-100 mEq, τα οποία προσλαμβάνονται φυσιολογικά από τις τροφές.

Υπερκαλιαιμία.

Συνηθέστερες αίτιες υπεργλυκαιμίας αποτελούν η αδυναμία αποβολής του προσλαμβανομένου καλίου (οξεία-χρόνια νεφρική ανεπάρκεια), η έξοδος καλίου από τα κύτταρα στον εξωκυττάριο χώρο (εκτεταμένες κακώσεις ιστών ή φλεγμονές) ή η υπερβολική πρόσληψη καλίου.

Θεραπεία.

Απαιτείται άμεση αντιμετώπιση με διακοπή της προσλήψεως και ελάττωση του εξωκυττάριου καλίου που μπορεί να γίνει με ιοντοανταλλακτικές ρητίνες από το στόμα η με υποκλυσμό. Επίσης μπορεί να χορηγηθεί γλυκονικό ασβέστιο, ως ανταγωνιστικό ίον στο μυοκάρδιο. Επίσης χορηγείται γλυκόζη με ινσουλίνη.

Υποκαλιαιμία.

Η υποκαλιαιμία οφείλεται σε αυξημένη απώλεια καλίου από το πεπτικό σύστημα, από τους νεφρούς η σε ελαττωμένη πρόσληψη (απόφραξη πεπτικού, ανεπαρκής παρεντερική χορήγηση)

Η Θεραπεία συνίσταται στην αναπλήρωση του καλίου με χορήγηση χλωριούχου καλίου.

Νάτριο.

 Το Νάτριο αποτελεί το κύριο κατιόν του εξωκυττάριου υγρού.

Υπερνατριαιμία.

Αυξημένη συγκέντρωση στον εξωκυττάριο χώρο παρατηρείται σε περιπτώσεις απώλειας ύδατος χωρίς σύγχρονη απώλεια νατρίου, από το δέρμα, τους νεφρούς, τους πνεύμονες. Επίσης προκαλείται από ανεπαρκή πρόσληψη ύδατος.

Θεραπεία συνίσταται στην αναπλήρωση του ελλείμματος ύδατος, είτε στην διακοπή χορήγησης αυτού, εφόσον οφείλεται σ`αυτό.

Υπονατριαιμία.

Υπονατριαιμία προκαλείται από αυξημένη απώλεια νατρίου η αραίωση από κατακράτηση ύδατος. Η αποκατάσταση του ελλείμματος ύδατος με ανεπαρκή ποσότητα νατρίου έχει ως αποτέλεσμα την υπονατριαιμία. Η Θεραπεία αποσκοπεί στην αντικατάσταση του ελλείμματος με χορήγηση σε ήπιες περιπτώσεις φυσιολογικού όρου ή διαλύματος Ringer`s (σε περίπτωση συνυπάρξεως οξεώσεως).

ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ

Αντιβιοτική Θεραπεία.

Εξαρτάται από την κατάσταση και τη σοβαρότητα της κατάστασης του ασθενούς (αν κίνδυνος για τη ζωή του-τυφλά). Σε δεύτερο χρόνο η καλλιέργεια.

Συγκεκριμένες παθήσεις μέσω στατιστικού δείγματος και αντιβιοτικού συγκεκριμένου φάσματος.

Αποστήματα και ξένα σώματα δεν αρκεί η αντιβίωση.

Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη μας για την επιλογή της αντιμετώπισης θεραπείας.

α) ηλικία του ασθενούς

β) αλλεργική αντίδραση

γ) νεφρική λειτουργία

δ) γενετικοί παράγοντες (π.χ. έλλειψη G6PD)

ε) εγκυμοσύνη

στ) ουδετεροπενία, ανοσοανεπάρκεια, ανεπάρκεια του συμπληρώματος.

-         Απόλυτη ένδειξη για (προφυλακτική κάλυψη) είναι χειρουργηθέντα καρκινώματα κεφαλής και τραχήλου.

-         Μία δόση προεγχειρητικά ή μία διεγχειρητικά

-         Να μην αντικαταστήσει όμως τη σωστή χειρουργική τεχνική.

ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΑ

1) Πενικιλλίνες: Gram (+) (κόκκους και βακτήρια)

Gram (-) (κόκκους), κυρίως στρεπτοκοκκικές και πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις, όχι σε εντερόκοκκους ®πνευμονία, λοίμωξη μαλακών μορίων.

Αμινοβενζυλοπενικιλλίνες: παραπλήσια δράση, διαφορά στη φαρμακοκινητική.

Αναστολείς των β-λακταμασών: συνδυασμός φάσματος και δίνεται σε πνευμονία, λοίμωξη μαλακών μορίων, παραρρινοκολπίτιδα, μέση ωτίτιδα, κυτταρίτιδα.

Αντιψευδομοναδικές: πνευμονία, μηνιγγίτιδα, περιτονίτιδα, λοιμώξεις από ευαίσθητα εντεροβακτηριακά.

2) Κεφαλοσπορίνες: Gram (+) κόκκους

Gram (-) κόκκους

Gram (-) βακτήρια

- 3 γενεές και δοκιμή 4^ης με βάση την ανθεκτικότητά τους στα αδρανοποιητικά ένζυμα.

-   α΄ γενεάς: στρεπτόκοκκοι εκτός εντερόκοκκων, E-coli, Proteus mirabilis

-   β΄ γενεάς: το ίδιο με α΄ (+) H. Influenza & Moraxella catarrhal is & μερικά νοσοκομειακά στελέχη

-   γ΄ γενεάς: ευρύτερο φάσμα κατ’ εξοχήν νοσοκομειακά Gram (-) μικρόβια, όχι δραστικές στα αναερόβια.

3) Αμινογλυκοσίδες: όχι μονοθεραπεία, νεφρο-ωτο-τοξικότητα.

Πρώτη σειρά αντιβιοτικών ευρέως φάσματος (Gram (-) βακτήρια και Gram (+) κόκκους

4) Μακρολίδια: Gram (+) κόκκους, Gram (-) αερόβιων, Gram (+) αναερόβια μικρόβια (άτυπες πνευμονίες, φαρυγγίτιδα). Σε αλλεργική προδιάθεση.

5) Καρμπαπανέμες: Ευρύ φάσμα αερόβιων και αναερόβιων βακτηριδίων εκτός των ανθεκτικών σταφυλόκοκκων (σε βαριές νοσοκομειακές λοιμώξεις που απειλούν τη ζωή).

6)  Κινολόνες: Ευρύ φάσμα, όχι σε ανθεκτικούς σταφυλόκοκκους και αναερόβια εν γένει.

E-Coli, Klebsiella, Enterobacter, Proteus sp., Pseudomonas aero. Πλεονεκτική φαρμακοκινητική μείωση ανεπιθύμητων ενεργειών. α΄ και β΄ γενεάς.

7) Ιμιδαζόλια (Μετρονιδαζόλη): Λοιμώξεις από αναερόβια μικρόβια π.χ. αποστήματα, τριχομονάδωση, αμοιβάδωση, παρασιτώσεις, σπανιότερες.

8) Γλυκοπεπτίδια (Βανκομυκίνη): Έναντι σταφυλόκοκκων, στρεπτόκοκκων, πνευμονοκόκκων, μόνο ενέσιμη μορφή. Ωτοτοξικότητα.

9) Σουλφοναμίδες: Περιορισμένη χρήση, μόνο ορισμένοι συνδυασμοί (σουλφομεθοξαζόλη+τριμεθοπρίμη).

10) Τετρακυκλίνες: Ευρέος φάσματος έναντι Gram (+), Gram (-) μικροοργανισμών. Χρήση περιορισμένη.

11) Λινκοζαμίδες (κλινδαμυκίνη): στρεπτόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, αερόβια βακτηρίδια.

12) Διάφορα: Φουσιδικό Οξύ (fucidin). Σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις (διέρχεται την κάψα των αποστημάτων).

Χλωραμφενικόλη: απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις, όπως μηνιγγίτιδα, οξεία επιγλωττίτιδα.

Δυσφαγία – παλινδρόμηση

Στη διάρκεια νοσηλείας κάθε ασθενή είναι δυνατόν να εμφανισθεί κάποια μορφή δυσφαγίας. Ως δυσφαγία ή δυσκαταποσία ορίζεται κάθε διαταραχή στην διαδικασία κατάποσης. Αυτό συμβαίνει στο 15 % των οξέων περιστατικών και στο 50% περίπου των νοσηλευομένων σε ιδρύματα χρονίων νοσημάτων, οίκους ευγηρίας κλπ.

Η δυσφαγία αυτή μπορεί να εμφανίζεται σε καθημερινή βάση με απλές μορφές, όπως η γαστροοισοφαγική  παλινδρόμηση με αίσθημα επιστροφής τροφών, οπισθοστερνικός καύσος, όξινες ερυγές και αίσθημα κόμβου. Η παλινδρόμηση είναι συχνό πρόβλημα και αυξάνεται με την κακή διατροφή και σε περιόδους stress. Ενοχοποιείται για στενώσεις τραχείας, καρκίνο του λάρυγγα και παθήσεις του αναπνευστικού. Αντιμετωπίζεται με γαστροπροστατευτικά φάρμακα, όπως οι πραζόλες (ομεπραζόλη, παντοπραζόλη κ.ά.)

Στους νοσηλευόμενους με νευρολογικά προβλήματα, ογκολογικά προβλήματα καθώς και μετά από επεμβάσεις στην κεφαλή και τον τράχηλο, είναι δυνατόν να εμφανισθούν σοβαρά προβλήματα δυσφαγίας όπως η εισρόφηση. Εισρόφηση θεωρείται η είσοδος της τροφής στην τραχεία του ασθενή με δυνητικά μοιραίες συνέπειες για την ζωή του, όπως βαριές πνευμονικές λοιμώξεις και αναπνευστική ανεπάρκεια. Οι εισροφήσεις συνήθως συνοδεύονται από βήχα και αίσθημα πνιγμονής. Είναι δυνατόν όμως να συμβούν και  χωρίς βήχα κατά την κατάποση διαφόρων τροφών, γεγονός που αυξάνει την επικινδυνότητά τους.

Οι νοσηλευτές θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τους ασθενείς και τα είδη των παθήσεων που συνοδεύονται από όποια μορφή δυσφαγίας και να παρατηρούν τον ασθενή κατά την φώνηση και την κατάποση.

Σε ασθενείς που παρουσιάζουν «υγρή» φωνή μετά από κατάποση τροφών (σαν να κάνουν γαργάρα),  βήχα ή αίσθημα πνιγμονής πρέπει να διακόπτεται η σίτιση από του στόματος, να ενημερώνεται ο θεράπων και να αναζητείται ειδικός έλεγχος κατάποσης.

ΤΡΑΧΕΙΟΣΤΟΜΙΑ

Τραχειοστομία είναι η χειρουργική πράξη με την οποία δημιουργείται τεχνητό άνοιγμα στο πρόσθιο τμήμα της τραχείας.

Οι ενδείξεις διενέργειας τραχειοστομίας είναι η απόφραξη του αεραγωγού , ο παρατεταμένος μηχανικός αερισμός και η προστασία και περιποίηση του τραχειοβρογχικού δένδρου.

Τα είδη της τραχειοστομία είναι η επείγουσα, η χειρουργική και η διαδερμική τραχειοστομία.

Η επείγουσα τραχειοστομία είναι μια δραματική πράξη η οποία διενεργείται με τοπική αναισθησία και κατά την οποία μετά από κάθετη τομή στην πρόσθια τραχηλική χώρα, αναγνώριση και παρασκευή του θυρεοειδούς αδένα, δημιουργείται άνοιγμα στην πρόσθια επιφάνεια της τραχείας και επιτυγχάνεται ο αερισμός του ασθενούς.

Η χειρουργική τραχειοστομία εκτελείται υπό γενική αναισθησία και με οριζόντια ή και κάθετη τομή γίνεται προσπέλαση των ανατομικών δομών του τραχήλου, ανευρίσκεται η τραχεία και γίνεται τομή στο 2^ο -3^ο ημικρίκιο.Στη συνέχεια τοποθετείται ο τραχειοσωλήνας και διασφαλίζεται ο αεραγωγός.

Η διαδερμική τραχειοστομία διενεργείται στις μονάδες εντατικής θεραπείας, στο κρεβάτι του ασθενούς, με τη χρήση οδηγού και διαστολέων. Ενέχει τον κίνδυνο αιμορραγίας και δεν ενδείκνυται για όλους τους ασθενείς.

Μετά τη διενέργεια της τραχειοστομίας τοποθετείται ο τραχειοσωλήνας, ο οποίος κατά προτίμηση άμεσα μετεγχειρητικά, είναι με cuff και με εσωτερικό σωλήνα.

Ο ασθενής με τραχειοστομία χρήζει αυξημένης φροντίδας ιδιαίτερα τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες. Ο εσωτερικός σωλήνας είναι σημαντικό να αφαιρείται και να καθαρίζεται κάθε μια ώρα. Δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς πρέπει να υπάρχει συσκευή αναρρόφησης. Οι αναρροφήσεις γίνονται όταν χρειάζεται, προηγείται χορήγηση Ο2, και δεν είναι βίαιες ώστε να μην προκαλούν τραυματισμούς στο βλεννογόνο της τραχείας. Η ενστάλλαξη φυσιολογικού ορού στην τραχεία βοηθά στην περίπτωση που υπάρχουν ξηρές εκκρίσεις που δυσκολεύουν την αναπνοή.

Η αλλαγή του τραχειοσωλήνα καλό είναι να γίνει για πρώτη φορά, μια εβδομάδα μετά το χειρουργείο, από τον χειρουργό αφού μπορεί να προκύψουν επιπλοκές όπως αδυναμία επανατοποθέτησης του, τοποθέτηση σε λάθος θέση και αιμορραγία.

---

 [A1]κόμμα

 [A2]όγκοι